Hoe moeilijk verandering is en bij kleding die behoefte duidelijk leeft.

Eigenlijk is dat toch bizar. Hoe moeilijk verandering is en bij kleding die behoefte duidelijk leeft.

Ik keek in de spiegel en zag/zie dat bepaalde denkwijzen en de bijhorende gevoelens een loopje met me nemen. Ik zoek hulp op wat ik denk dat de betere Google resultaten zijn. Dit leidt me naar boeiende maar ook confronterende boeken.. Maar het is niet omdat ik weet dat een redenering krom kan zijn dat daarom de pijn smelt voor de zon. Het blijft blijkbaar logischer voor mij om in mijn oude gewoontes te hervallen, ook al weet en voel ik dat deze slecht zijn. Jij weet ook dat het heel lastig is om jezelf te veranderen.

In één van de boeken die ik ter ondersteuning vast neem, staat dat je jezelf kan veranderen als de noodzaak duidelijk en helder is. Ik weet dat kromme gedachten, harde gevoelens en bizarre gedragingen mijn leven in de weg staan. Maar ik ging op zoek naar een onderliggende trigger. Hier ben ik al enkele jaren mee bezig. Bij mij mag alles snel gaan en liefst zo effectief mogelijk. Dat is net niet hoe verandering gaat, heb ik al mogen ondervinden.

Nu komt het bizarre... Op een beurs vertelde ik tegen een klant dat je mijn kleding zeker tien jaar kan dragen. De kwaliteit van de stof, de haute couture techniek en het persoonlijk ontwerp voor jouw leven maken het zo.

Die vrouw lacht en zei: ‘ ik ga toch geen tien jaar er hetzelfde erbij lopen!’

Ik verschiet niet meer van deze reactie en zoek een manier om het gesprek af te ronden. Ze maakt me nog heel onvriendelijk duidelijk dat ik aan haar geen klant ga hebben.

‘ Je wil toch ne keer veranderen.’  

Dan zwijg ik.

Wat later wandel ik door de Nieuwstraat, een vriendin woont daar wat verder en ik kan daar niet fietsen. Zo blijf ook ik mee met wat in de pret-a-porte mode gebeurt. De muziek staat er nog luider. De winkels zijn overvol met kleding, een vrouw met een buggy kan me moeilijk laten passeren. Om de paar weken komt er een nieuwe collectie of actie met mooie foto’s en promo omdat in de verf te zetten. Er is bijna nergens nog iets in natuurlijke materialen. De rekken hangen vol met tien stuks van elke maat,een paar jaar geleden was dat maar één of twee stuks per maat.  Het is er vuil. De winkel bedienden werken hard en zijn onvriendelijk. Er is niets dat ik zou willen hebben.

Ik vind het een achteruitgang. Om de zoveel tijd komt er een nieuwe collectie, er zijn dan onmiddellijk afprijzingen op de voorgaande. Ik vermoed dat kledingwinkels/merken dit doen omdat er dan grote hoeveelheden mensen op hen af komen. Het lijkt me dat daar een grote behoefte aan is, ik ben helemaal niet alleen in de winkel(straat).

Dus ik ondervind dat verandering moeilijk is en toch merk ik net die behoefte op het gebied van kleding.

Ik probeer de behoefte aan verandering in kleding te begrijpen. We willen andere kleuren, vormen en materialen. We zien het als een falen om tien jaar gelijkaardig gekleed te zijn. Ik zou zorgeloos kunnen leven als ik van iedereen tien euro kreeg die dacht dat je niet in dezelfde outfit naar familie of vrienden kan. Die outfit hebben ze toch al gezien. Die blik in je ogen toch ook. Die verhalen vaak ook al. De mopjes en humor ook.  Herhaling en herkenbaarheid daar is niets mis mee.

Ik probeer in mijn eigen ontwerpen te herhalen. De herkenbaarheid van mijn opdrachtgever te laten zien. Handig als je opgehaald wordt aan het station. Maar ook warm en gerustellend. Van veraf herkennen vrienden me. Ik kan moeilijk volgen waarom ontwerpers en makers om de zoveel weken een nieuwe collectie uit de grond stampen. Dit vraagt zoveel energie en creativiteit. Val je in herhaling dan mag je geluk hebben dat de pers je afkraakt in het ergste geval kom je niet in de media. Ik lees een ander boek van een schrijver die me aanspreekt omdat zijn stijl en werkwijze me raakt. Niet omdat ik verwacht dat hij ineens geheel anders te werk gaat. Het onderwerp is anders maar de diepgang en schoonheid die ik er vond, wil ik graag ook terug ontmoeten. Ik ga naar Anna Teresa de Keersmaeker kijken omdat ik haar taal ontzettend inspirerend vind maar niet omdat ik Sidi Larbi Cherkaoui wil zien. ( zijn werk zie ik ook graag en boeit me ook)

Waarom verwachten we van mode de verandering die zo moeilijk te bewerkstelligen is?

Waarom hebben we de behoefte om anders gekleed te zijn maar toch als dezelfde gezien te worden?

Ik ga nog wat boeken lezen om daar een licht op te werpen.

Suitably yours,

Annelies