Ik vraag me af waarom.

Ik vraag me af waarom. Waarom ik ben wie ik ben.

Wat je meekrijgt van je omgeving en in je genen, zie ik als de stof, het patroon, de knopen en het garen dat voor je wordt klaargelegd. Ik zie herhaaldelijk dat ik niet maak wat zo duidelijk voor me was klaargelegd. Stel dat alles klaar lag om een broek te maken, creëer ik toch een jurk. Het is met retrospectie dat ik dit nu zie. En zo komt de vraag van waarom in me op?

Vroeger kreeg ik vaak het verwijt dat ik anders deed om anders te doen of om gezien te worden. Ik heb niet zo de behoefte om gezien te worden. Dit is niet mijn motivatie om dingen te doen. Het allerhoogste te bereiken doel is inspiratie te zijn voor anderen. Op dat gebied leg ik de lat niet hoog. Misschien dat ik je toevallig inspireer maar ik ga zelf graag op analiese.

Je krijgt bij je geboorte je basis kledingpakket. Het leven doorlopen maakt dat je met dit kledingpakket tot een kledingstuk komt. Meestal maken de mensen wat er in het pakketje zit.

Toch hebben we grote bewondering voor mensen die iets anders doen met hun basispakket. Ik luisterde net naar de touché aflevering met de nieuwe burgemeester van Leuven. Daar merkte ik dit ook op.

Ik heb een eigen visie over waarom mensen anderen op een pied de stalle zetten. Ik denk dat als je een ander op een voetstuk plaatst je eigenlijk niet durft naar jezelf kritiek te geven . De reactie “oh wauw zo,...” ( vul zelf iets positief in) dat jij dit doet. Is een adoratie en een ander boven jou plaatsen? Had de ander een beter pakketje klaargelegd gekregen? En de spreker vergelijkt zich met dat pakketje. Vergelijken is een teken dat je focus zoek is. Als iemand een dergelijke reactie geeft, begin ik over iets anders te praten. Ik wil de gever van het zogezegde compliment niet bevestigen in zijn zelfpijniging. De zelfpijniging bestaat er volgens mij uit door de indirecte manier dat je over jezelf praat. Het zo gezegde positieve of aanmoedigende dat  wordt aangeboden met het compliment fnuikte de spreker zijn zelfwaarde onbewust.

Ik vind anderen inspirerend, mooi om bezig te zien en sterk in hoe ze er staan. Maar zoals je wellicht weet zegt een aanmoediging of een compliment meer over de gever dan de ontvanger. Ik vind het echt gevaarlijk worden als er in hiërarchie van zelfwaarde gekeken wordt. Iedereen is gelijkwaardig dus sta je op hetzelfde voetstuk.

Iedereen kreeg een ander basiskleding pakketje. Meestal krijg je dat zonder handleiding op, slechts een gedeeltelijke. Dat is het leven, zelf leiden dat je leert hoe je met de inhoud van je pakketje tot een kledingstuk komt.

Als ik kijk naar mijn pakketje en waar alles inzit om tot een broek gemaakt te worden. Maar ik maak er toch een jurk van. Is dan wie ik ben? Het feit dat ik een jurk maak van een als broek voorbestemd pakketje? Waarom is 1+1 geen twee in de ontwikkeling van wie je bent.  Nu denk ik daar bewust over na. Maar vroeger maakte ik gewoon die jurk en ik had niet eens door dat ik eigenlijk materiaal voor een broek had liggen. Nu begin ik te zien dat de moeilijkheden die ik had om een jurk te creëren niet kwamen door mijn nog te leren proces. Maar dat deze zouden kunnen komen door het feit dat ik eigenlijk met de onderdelen van een broek aan het werken was. Vandaar dat het aantal knopen en de hoeveelheid stof niet echt uitkwamen. Ik stelde me daar geen vragen bij. Dit was gewoon wat ik had en wat zich aandiende.

De naam Annelies is me niet verkeerd gegeven. Een analiese is het onderzoeken van iets en er mijn eigen ding van maken. Dat deed ik al nog voor ik mijn eigen naam kon schrijven ( wat ik nog steeds niet goed kan). Of is dit ook weer een voorbeeld van hoe ik met mijn basis kledingpakketje  geheel onbewust mijn eigen ding doen. Ik verzin zelf de betekenis van mijn naam. Betekenis Annelies in google brengt me bij een reeks woorden waarin ik mezelf wel kan herkennen. Maar die naam is me gegeven als ik er maar een paar uur op deze wereld was en ik nog niet veel kenbaar kon maken. Dus op basis van mijn basis kledingpakket. Dus wie ben ik dan?

Ik neem even de rest van mijn leven om hierover na te denken.

Suitably yours,

Annelies ;)