On the day i’ll turn 32 i promise i ‘ll make it up to you.

On the day i’ll turn 32 i promise i ‘ll make it up to you.

Denk ik te horen op de radio.

Binnen een paar maand wordt ik 32.

Twee keer 16. En ik voel me vaak nog 16, niet als ik meiden van die leeftijd zie. Vooral als ik doe waar ik energie van krijg en de ideeën komen voor de problemen moeilijkheden zijn. Ook beter bekend als anticiperen.

Eigenlijk vooral als ik kleding aan het maken ben of aan het denken ben over kleding. Ik ben zo blij dat ik van mijn passie (obsessie) mijn werk heb gemaakt. En dit besliste ik op mijn 16. Ik wist als kind nooit wat ik wou doen later. Ik dacht ik zie wel wat er op mijn pad komt. Maar op die leeftijd maakte ik al vaak mijn eigen kleding. De kwaliteit was anders dan waar ik nu mijn hand voor in het vuur steek. Ik zal dit zelf maar schrijven voor mensen die mijn werk van toen nog steeds voor ogen hebben als ik nu over mijn kleding praat. Maar de passie en de energie die ik van kleding ontwerpen, maken en in vraag stellen kreeg is nog steeds hetzelfde. Daar ben ik zo blij en dankbaar voor. Door die energie te voelen besliste ik, later ga ik mijn levensonderhoud voorzien van iets wat ik graag doe. Toen had ik nog niet door dat dit kleermaker en kledingdenker ging zijn.

Die passie voor kleding en hoe ik eruitzie zijn de enige gelijkenissen tussen mij en de Annelies van 16. Ik zie er al meer dan 10 jaar 25 uit. Ik vind dat je nu toch kan zien dat ik er geen 25 meer ben, maar ja misschien is dat een vreemd compliment dat anderen me willen geven. Hoe ik eruit zie daar heb ik eigenlijk niet zo veel aan veranderd. Op mijn 12 heb ik beslist om mijn haar lang te laten en in een zijlijn, ik vind en vond dat een goed idee. Ik heb al even lang dezelfde schoenmaat als kapsel. 20 jaar. Nu komen er toch momenten opduiken dat ik andere kapsels uitprobeerde maar die stonden me niet. Puberen deed ik dan toch een beetje.

Waarom is die 16 zo een belangrijke leeftijd voor mij. Is het omdat ik 2018 heel bewust heb afgesloten? Ik heb het gevoel dat toen het leven echt begon met kleren maken, liefjes, vriendschappen en kritische zijn. Alhoewel ik al altijd een vraagstaart was.  Zou het kunnen dat het dat liedje is dat ik op de radio hoor? Als ik 32 ben, beloof ik je, ik maak het goed met je. Gevoelsmatig versta ik: ik maakt het terug goed met mezelf. Na wat opzoekwerk blijkt het 22 te zijn (en is de singer songwriter ook uit Deinze). In de clip bedoelt hij het ook dat hij het op zijn 22ste goed maakt tegenover zijn jongere zelf.

Ik heb de afgelopen maanden het gevoel dat ik tot een samenvatting van omzwervingen van de afgelopen 16 jaar dichter bij mezelf kon komen. Kleding maken is daarin mijn rode draad, deze kon ik niet laten liggen. ;) De constante in de omzwervingen en bewandelde paden is kleding maken en denken over hoe kleding en identiteit elkaar spiegelen. Amai, ik had niet door dat dit zo van mezelf was.  Er gaat geen dag voorbij dat ik niet met kleding of identiteit bezig ben. Mijn nieuwsgierigheid brengt me blijkbaar altijd opnieuw terug bij kledingpatronen. Patronen in gedrag en in kleding maken. Maar nu zie ik ook dat dit me recht houdt. Hetgene dat me een pad en een doel geeft. Ik leef door, voor en met kleding. Ik betrap mezelf op de neiging om allerlei moeilijke situaties op te lijsten en de kracht van kleding maken daarin op te hemelen.

Het is sinds 2007 dat ik kleding maak voor anderen daarvoor was dit vooral zoeken in het maken en zoeken naar draagcomfort. Maar dus ook een zoektocht naar mijn eigen identiteit, zijn, ik of inborst. Op de dag dat ik 32 word, kom ik terug bij jou. Ik denk dat ik 16 jaar heb rondgezworven in de verwachtingen, reacties, verlangens en dromen van anderen. Daar is helemaal niets mis mee. Ik ben dankbaar voor deze periode. Maar nu kom ik terug naar mijn inborst. Kleermaker en kledingdenker met al 20 jaar een stabiel uiterlijk.

Suitably yours,

Annelies