Dit is de reden waarom jij een moeilijke relatie met je lichaam hebt.

Ik zie een elegante dame in een mooie jurk.

Ik ben niet de enige die haar verschijning ziet.

Ze is heel naturel en in een boeiend gesprek.

Ze heeft het niet echt door dat anderen blij zijn met haar aanwezigheid of ze laat dit in alle geval niet merken of dit is niet belangrijk voor haar.

Ze is geen topmodel want ze heeft niet de perfecte confectie maten.

Ja ik zie nu eenmaal dat soort dingen.

Maar ze straalt omdat ze zich goed voelt.

Ik vermoed onder andere omdat die jurk haar zo goed staat.

De jurk is niet op maat gemaakt, dat zie ik dan ook weer.

Door haar verschijning komt dat gevoel van gewoon jezelf kunnen zijn weer helemaal in me op. Ik ben dit soms ook wat zoek.

En ik hou van een moment dat iemand anders, zonder het wellicht te weten dit bij me terug brengt.

Gewoon zijn wie je bent, is het allermooiste.

Geen kleding die te veel dit of te weinig dat of te breed hier en te krap daar.

Dit heb je met confectie kleding.

Om de een of andere vreemde reden verbinden men lengte met breedte maten.

Dus ben je van een bepaalde lengte dan moet je ook die breedte hebben.

Als je eens rondom je kijkt, merk je dat weinigen zo zijn.

8 vrouwen op een miljoen passen in dit systeem.

Dus 999 992 vrouwen passen er niet in.

ik zit in die laatste groep.

Los van het feit dat dit niet efficiënt noch effectief is.

Voel ik me te dik, te groot, te rond, te ik- vind-wel-nog-iets-waarom-dit-niet-past.

Ik ken dit gevoel heel goed.

Dat is de reden dat ik kleding ben beginnen maken.

Ik wil gewoon een elegante jurk.

Gewoon een goed zittende broek.

Een gewone blouse om snel aan te trekken en niet bij na te denken of te twijfelen.

Bijna niemand past in dit confectie systeem.

Maar toch voel ik me minder, slecht en lelijk omdat ik er niet in pas.

Nu weet ik dat dit de wereld op zijn kop is.

Maar hoe dit gevoel nog altijd ergens in mijn huist, is toch beangstigend.

Door die elegante vrouw te zien, merk dat die twijfel en onzekerheid er toch nog is.

Ik schrik van het effect dat het gehele confectie systeem op mij heeft.

Ik zit in de vak.

Ik heb een oplossing die dit probleem definitief verwijderd.

En toch knaagt dit gevoel soms aan me.

Door economische en simplistische ( laten we alles eenvoudig maken) te denken is dit systeem ontstaan.

Het is absurd veel goedkoper om iets duizenden keren te laten maken, dan een keer.

Het lijkt zo simpel: je gaat naar de winkel, past wat je mooi vindt en wandelt buiten met wat je wil hebben.

Ik las op in een artikel op brainwash dat het kapitalisme een doos heeft gemaakt met daarin alle oplossingen.

Het huidige economisch systeem geeft de indruk dat wat ze aanbieden de enige bestaande oplossingen zijn.

We worden de mogelijkheid om via verbeelding zelf iets te bedenken ontnomen.

Dit is wat er is en verder bestaat er niet, wordt ons wijsgemaakt.

Je mag in de doos komen zoeken naar wat voor jou zou passen, meer dan dat bestaat er niet.

Dit patroon systeem is duidelijk een holle doos.

Gemaakt door iemand met het empathische vermogen van een doos.

Dus pas jij niet in de doos dan val je er buiten.

Dus pas je maar aan door te je lichaam zoals het is aan te passen.

Dus ik schaam me om mijn vormen en lichaam omdat iemand anders niet kijkt hoe de wereld echt in elkaar zit.

Maar een wereld maakt die voor hem economisch behapbaar is.

Door dit simpel wereldbeeld ons blijvend voor te houden gaan we dit geloven dat het de enige optie is.

Ik twijfel over hoe ik eruit zie omdat ik niet gezien wordt.

Werden mijn vormen gezien en zou dit een verandering in het patroon systeem veroorzaken. Dan zou ik me niet meer schamen of minder voelen.

Uiteraard heeft onzekerheid met meer dan dit te maken.

Gewoon jezelf zijn is daarin de basis.

Maar ik sta verbaast van mezelf dat deze economische doos nu nog steeds effect op me heeft. Omdat dit systeem je tegen houd gewoon jezelf te zijn.

Als je rondom je kijkt weet je dat de paradox de beste benadering van de werkelijkheid is.

Ik koop al jaren geen kleding meer, ik maak die namelijk zelf.

Ik steun geen systeem dat zijn klanten minder en onzeker doet voelen.

Ik koop niet bij iemand die geen oog heeft voor mij als klant.

Ik geef mijn waardevolle geld aan ondernemers ( mensen die problemen echt oplossen) mijn waarden laten gelden.

Ik voel me vaak als die elegante vrouw.

Ik wil en doe er veel aan om jou ook zo te laten voelen.

En samen versterken we elkaar om een moment dat je toch even wordt overspoelt door de beperkte doos van het huidige economische systeem.

oeps, ik smoste net met mijn broodje zowel op mijn broek als jasje.

En de meeting moet nog komen.

het leven is echt.

Suitably yours,

Annelies