Kopiëren

Kopiëren. Ik deed net even ctrl+c met het woord kopiëren. Ik vroeg me onlangs af: waar ben ik nu echt goed in? Daarmee bedoel ik het allerbeste. Dit komt uit een business boek, dat zegt: ‘doe waar je de allerbeste in bent, focus op je passie en doe wat je economische motor laat draaien’, naar Jim Collins. Al lachend met mezelf kwam ik op gekopieerd worden. 

Wat ik doe in deze Kleermakerszit is kennis, onderzoek en wijsheid van anderen delen. Ik deel deze op een persoonlijke manier. Mijn focus is respect voor het werk van anderen, maar ook wat mijn pad is om die informatie te integreren. Ik had dit als kind al. Wanneer ik iets waardevols hoorde, dan deelde ik dat. Omdat ik het zo een inzicht of waardevol vond, was er die noodzaak om het te delen. 

Ik merkte vrij snel dat het effect dat het op mij had, het inspireerde en enthousiasmeerde mij, niet bij de ander merkbaar was. Dus zocht ik naar manieren om uit de doeken te doen waarom deze kennis zo waardevol was. Gaandeweg ontwikkelde ik een manier van delen en communiceren die beter werkte. Door vanuit mezelf te vertellen kan de ander ermee verbinden. Dit kan ik nu zo even eenvoudig schrijven, maar dit is elke keer een zoektocht. 

Ik weet dat het delen van een ervaring de ander het ook kan laten ervaren. Het is de balans zoeken tussen wat deel ik, wetende dat de ander dit dan weet. En ik maak mijn innerlijke wereld breekbaar voor de ander, maar ik kies hier toch voor, zodat anderen mee kunnen ontwikkelen en exploreren.

Via verhalen, persoonlijke ervaringen, word je meegenomen naar een wereld van verbeelding. En door die verbeelding maak je de waardevolle informatie een beetje eigen. Vandaar dat het zo belangrijk is om goed na te denken over wat je leest, kijk en hoort. Je neemt die waarden over. 

Ik neem de tijd om me af te vragen of iets waardevol genoeg is om het met anderen te delen. Als ik twijfel, doe ik het niet. Omdat verhalen de ander beïnvloeden. Ik denk na over hoe ik met anderen omga. Ik probeer elke keer dat ik de ander zijn leven aanraak te richten naar een betere wereld. Ik ben me er ook van bewust dat dit er totaal naast kan zitten en dan denk ik daar ook over na; hoe kan ik hieruit leren? 

Ik vermoed dat dit maakt dat anderen mijn werk, mijn manier van handelen, letterlijk kopiëren. Als de ander me daarvoor bedankt, of naar me verwijst, dan vind ik dat oké. Maar vaak zie ik dit gebeuren, zonder dat de ander dit doet. Dit doet pijn. Het is niet oké om iets van me over te nemen, zonder me daarvoor de credits te geven. 

Ik begrijp het ook wel dat als het lezen van mijn testen als doel heeft jouw verbeelding te laten ontstaan, dat de ander het gevoel heeft dat dit van hem is. Als je in een gesprek met mij de vrijheid krijgt om jouw verbeelding te volgen, dat je denk dat dit totaal van jou is. Maar het is niet fijn dat wat ik deed niet gezien of gewaardeerd werd. Door ernaar te verwijzen, heb ik het gevoel dat ik niet in het luchtledige werk. 

Dit zijn in alle gevallen mensen die ik niet dichtbij me mag laten komen. De moed om deze verhalen en dit werk te doen komt van mensen die zien, waarderen en om me geven, juist omdat ik dit doe. Niet omdat het voor hen van meerwaarde is om dit te kopiëren.  

Misschien is het raar, maar het feit dat je me kopieert toont eigenlijk dat wat ik doe, werkt. Ik laat jou je verbeelding zien en zijn. Ik schrijf dit niet om de groote dankredes of bloemen te krijgen. Het is gewoon wat ik zie als ik in jouw ogen kijk: ik zie jou. Wellicht verwacht ik wat ik zelf probeer te geven: de ander laten zien en laten zijn. En dat is net waar ik goed in ben en iedereen is anders. 

Dit doet me denken aan wat Jordan Peterson schrijft in ‘twaalf regels voor het leven.’ Het is nog niet geheel duidelijk voor me, maar wat ik ervan begrijp is dat Jezus leeft voor het brengen van de waarheid. In de chaos en door dat te doen, verdwijnt te chaos en is hij niet meer nodig (aka dood en herrezen). Ik weet niet goed wat ik met deze informatie moet. Maar ik voel en zie wel een connectie tussen de waarheid brengen. En de ander zichzelf laten zien en laten zijn, zodat hij de waarheid voor zichzelf kan laten zijn en zien. En nu hoor ik het stemmetje eerder het koor. Wie denk jij wel dat je bent. 

Ik kijk uit naar mijn verjaardag, dat mijn jezus levensjaar voorbij is. 

Suitably yours,

Annelies