Plus-size

Gisteren ging ik samen met haar kijken naar paspoppen, want we hebben beide paspoppen nodig nodig. Voor mij is het belangrijk dat mijn werk, mijn oeuvre, mijn garderobe, zich daarop mooi presenteert. 

We maken en gebruiken die poppen in de kledingwereld om een abstracte voorstelling te maken van de persoon die het draagt. Een kledingstuk wat plat ligt of aan een kapstok hangt is vrij plat. Om dit iets levendiger, of met meer volume, te laten zien gebruiken we paspoppen. 

Die bestaan net als de meeste kleding in het matensysteem wat we gebruikelijk gebruiken. Er bestaan daar geen standaarden in. Het is vrij vrijblijvend wat de maten van bijvoorbeeld een veertiger zijn; toch doen we alsof dit standaard is. 

Dus om te kijken of de poppen onze kleding mooi tonen, namen we enkele stuks mee. 

Deze probeerden we de poppen aan te doen, wat in sommige gevallen al het probleem was. Door een andere maat te nemen, kon de pop wel in de kleding. Armen, hoofden en de steun, die als abstract been telt, werden gewisseld en vervangen. We praatten erover alsof het gewoon stukken en onderdelen zijn. 

Ik zocht een pop om mijn eigen kleding te laten zien. Ik weet ook wel dat ik niet perfect mijn maten ga vinden en momenteel is het niet prioritair dat die pop op mij lijkt, dus ik wou vooral kijken of het er mooi uitzag. Ik kon de pop met maat veertig niet gebruiken, want deze was te smal. Dat is het probleem met de huidige poppen die ik heb: doordat ik een andere vorm heb dan de pop komt de kleding niet mooi over op de poppen die ik heb. 

Mijn borsten lijken laag te hangen, er is rond de heupen (en eigenlijk bijna overal) een te veel aan stof. De taille van de poppen die ik heb en van de kleding komt ongeveer overeen of ik kan die toch min of meer in de taille positioneren. Mijn bovenlichaam is groter dan de pop, dus alle verhoudingen zien er niet uit. Het eindresultaat is dat het presenteren van mijn kleding op een pop enkel gaat voor een beperkt aantal stuks. 

In het wisselen van stuks en bustes vind ik één die de jurk die ik mee had op elegante wijze laat zien. Ze laat de jurk zien, zoals ik deze ontworpen heb, en komt in de buurt van hoe het is als ik deze draag. Het is de plus-size pop. 

Zonder mijn jurk aan ziet die pop eruit als de dikkere versie van de twee anderen, die ernaast staan. Mijn lichaam ziet er niet uit als die pop en daar ben ik blij om. Ik merk op dat ik in mijn hoofd direct de punten van vergelijking kan benoemen. Ik zeg dat ik even ga nadenken, voordat ik de poppen ga bestellen. 

Ik heb tijd nodig om na te denken over hoe ik mezelf vergelijk met de pop. Wat ben ik in godsnaam aan het doen. Een regel voor en met mezelf is: niet vergelijken, want het dood de creativiteit onmiddellijk. Als dit het effect op mij is, dan kan dit ook het effect op een ander zijn. Ik wil mensen inspireren om hun authentieke menszijn te laten zien en te laten zijn en een essentiële tool daarin is creativiteit. Dus het kan ook zijn dat dit hun creativiteit dan blokkeert. 

Het deel over de ander zijn aannames; ik heb daar geen verantwoordelijkheid in en over. Maar ik ben wel verantwoordelijk over hoe ik de ander zijn leven aanraak (aka wat ik laat zien). Ik probeer dit in lijn te doen met mijn waarden en dat is de authenticiteit waar ik net over schreef. 

Anderzijds vond ik het lastig dat ik een plus-size ben. We zeiden allebei: ‘nee, jij ziet er niet uit als die pop’, maar toch is dat iets met die maten. Niet dat ik een ander lichaam zou willen,  niet dat ik smaller zou willen zijn. Maar het is dat ik niet dat nummer wil zijn. Lees ook hoe ik dat hier schrijf: ik ben een plus-size. Nee, het systeem wat ze daar gebruiken presenteert mijn kleding het beste op de pop die zij als plus-size noemen. 

Het maakte, of zelfs maakt, dat ik me nu een dag later nog een beetje onzeker en wankel voel. Ik kan rationeel dit wel allemaal plaatsen en uitleggen. Ik voel me iets minder stabiel, de diepere aarding blijkt niet onkwetsbaar te zijn. Dit mag er zijn. Ik liet dit ook zijn door dit gevoel te delen met twee dichte mensen. Ik vertelde het verhaal, het doel en wat er gebeurde, zodat ze mij konden volgen. Maar ik durfde ook te focussen op hoe het mij deed voelen. 

Ik geloof en weet dat een lang leven met jezelf, je lichaam en je lichaamsbeeld de basis zijn van een garderobe die jou laat zien. Wat daarin zeker nodig is, zijn mensen met wie je je gevoelens kan delen en die deze helpen te laten zijn. 

Suitably yours,

Annelies