Rotsbeeld.

Mens zijn is je puzzelstukje in de maatschappij opnemen. Dit is een idee dat gestoeld is op het denkwerk van diverse anderen. Omdat het zo van mezelf aanvoelt, en doordat ik het herhaaldelijk tegenkwam, weet ik nu niet aan wie ik de gedachten kan toewijzen. Vandaar dat ik je even niet kan verwijzen naar de concrete bron.

Ik verwacht dat mensen tijd investeren in het laten zien en laten zijn van het puzzelstukje. 

Dit vraagt om een zelfbewustzijn: wat laat ik zien en laat ik zijn. Wat geeft en heeft de maatschappij aan me en wat kan ik. Dit kan trouwens heel breed zijn, dit is niet enkel economisch. Een buur waar je kan aanbellen om je even verder te helpen, iemand die je aan het lachen maakt, een menselijke herkenning en aanwezigheid. Bij een ander lijkt dat duidelijk. (On)bewust kijken de meesten mensen zo naar anderen; wie is dat en welk puzzelstukje neemt die in. Als je kan kiezen tussen twee mensen om de weg te vragen, ga je naar diegene waarvan je denkt dat hij je verder kan helpen. Deze keus is vaak gebaseerd op vrij oppervlakkige informatie. 

We kunnen ons allemaal wel een persoon voor de geest halen die duidelijk zijn puzzelstuk in de maatschappij weet en laat zien en zijn. Zonder daar diep over na te denken, stel je deze personen vragen of luister je met aandacht naar wat diegene brengt. Terwijl ik dit schrijf, merk ik dat ik mezelf terecht een vraag stel. Is dit wel echt zo? Dat iemand die dit zo duidelijk laat zien, dat hij dat ook laat zijn? 

Velen willen graag de maatschappelijke positie van aanzien, om raad gevraagd worden of naar opgekeken worden. Of met andere woorden: door de mensen om je heen jouw ervaringen en denken laten zijn. Wat jij leerde en ervaarde in het leven, heeft een extra laag van laten zijn, als anderen die laten zijn. Je geeft aan de maatschappij jouw zijn en dat laat je zien. Een gevolg daarvan is dat anderen naar je komen, omwille van wat je laat zien. 

Als ik kijk naar hoe dit in mij voelt om aan het laten zien en laten zijn van mijn puzzelstukje te werken, dan is dit gevoel wankel. Ik dacht dat dit kwam, omdat ik nog aan het zoeken ben naar hoe, wat en de andere vragen. Maar nu zie ik in dat dit deel is van jezelf laten zien en laten zijn, met als doel een betrouwbaar puzzelstukje in de maatschappij te worden. Ik dacht dat er ergens een punt in mijn leven ging komen dat ik het allemaal helder en duidelijk had, en dan voer je dat uit. Enerzijds is meer te weten komen en kiezen voor wat in lijn ligt met mijn waarden geen eindpunt, maar een weg. Anderzijds ben ik geen robot; er zijn de zaken waar ik naar streef en de realiteit van het moment. 

Dit maakt dat de menselijke herkenning en aanwezigheid, die ik belangrijk vind om te laten zijn in interactie, soms door het feit dat ik iets te laat vertrok of omdat ik aan iets anders aan het denken ben, zich niet laten zien. Ik leerde van Eckhart Tolle dat wie je bent de persoon is die waarneemt en opmerkt wat er in en rondom je gebeurt. Het feit dat ik hier met je kan delen dat tussen de intentie en de realiteit van het moment, toont dit waarnemen. Het is confronterend om op die manier naar jezelf te kijken, het is veel conformerender om vast te houden aan de intentie. 

Wat me helpt op een dergelijk moment met de spiegel in mijn gezicht is normaliseren. Dit is hoe het voelt om jezelf te laten zien en te laten zijn, als een boot op de zee, zoals ik in een voorgaande Kleermakerszit schreef. Het beeld van de persoon met aanzien, die als een rots in de zee staat, is geen correct streven. Omdat jezelf te laten zien en laten zijn aan de binnenkant anders voelt dan aan de buitenkant en omdat het beeld van de rots volgens mij meer ondervraagd mag worden. 

Ik heb de indruk dat de rots een geïdealiseerd beeld van intenties is. Toen ik het schreef, vroeg ik me af: ken ik iemand die zo voor me is? Ik denk in domeinen, wanneer ik behoefte heb aan raad of inspiratie ga ik opzoek naar iemand die me in dat domein verder kan helpen. Ik kijk op naar de manier, waarop iemand bijvoorbeeld een groepsdynamiek creëert, maar ik ga daar geen creatieve inspiratie voor kleding halen. Dus dit rotsbeeld, is niet zo dienend. 

Wellicht heb ik dat ergens in onze cultuur opgepikt. Een rotsbeeld van dit is stijl en elegantie. Een rotsbeeld van een succesvolle vrouw. Een rotsbeeld van mens zijn. Een rotsbeeld van een puzzelstuk. 

Suitably yours,

Annelies