En toen kwam er zwart.

En toen kwam er zwart.

Ik liet het toe.  

Wat ik er voor niet deed.

Verhaaltjes en oordelen.

Ik vond er een andere schoonheid in.

en diepere verbinding. Een meer kwalitatief volle  basis.

Zwart is ook een stukje van mijn hart.

Lang was er vooral blauw.

Het juiste blauw.

Mijn blauw.

Heel heel diep blauw.

Dat bijna zwart was

Maar het toch niet is.

Zoals de donkerte van de nacht niet zwart is.

Dus ik wist dat zwart bestond.

Je kan enkel vergelijken met dingen die je kent.

Mijn blauw stond nooit echt vast.

Maar het was geen zwart.

Er is weinig zwart in mijn leven.

Het is een vorm van zelfrespect om je te omringen met mooie dingen.

En blauw is mooi.

Punt.

Ik kan overdonderd zijn door iemand.

Omdat die in het blauw gekleed is.

Ik kan dolgelukkig worden van een kringloopvondst.

Omdat die het juiste blauw is.

Ik laat dingen staan,

omdat ze niet blauw zijn.

Alhoewel ik voor linnen een uitzondering maakte.

Zwart linnen is ook niet echt zwart.

Maar toen ineens kwam er zwart.

Het was hard.

Je kan er namelijk niets zien.

Zelfs niet je handen voor je ogen.

Dat is een gek gevoel.

Kijken en niets zien.

Enkel voelen dat je kijkt.

Weten dat je kijkt.

Ik liet het toe.  

Wat ik ervoor niet deed.

Verhaaltjes en oordelen.

Ik vond er een andere schoonheid in.

en diepere verbinding. Een kwalitatief vollere  basis.

Zwart is ook een stukje van mijn hart.

Blauw is nog steeds mijn ritme.

In een leven met meer en meer kleur.

Suitably yours,

Annelies