De sleutel van kleding.

Zonder de clé is kleding maar een ding.  Talenmopje;)

Ik verviel in een moment waarin alles rondom me  ‘dingen’ werden en af te handelen ‘zaken’. Gauw even boodschappen doen en dan dit klaar maken en dit op eten. Nu kan ik dit zo schrijven maar als ik zo aan het doen en dingen ben, heb ik dat niet door.  Ineens praat de verkoopster Nederlands tegen mij, wat voor mij zeer ongewoon is. Mijn Frans is voldoende om de ander niet te verplichten een andere taal te spreken. Ik begin zelf meestal in het Frans, ik hou van bijleren en oefenen. Zo kwam ik op een zelfzekerheid dat ik mijn workshops ook in het Frans geef.  

Dus ik val uit mijn dingen afhandel patroon. Omdat zij mijn eerste taal spreekt, komt het net iets directer binnen. Om de een of andere reden had ze door dat ik Nederlands sprak, of ze wist dit nog van de voorgaande keer. Maar ze zag mij en sprak mij aan op mijn manier. Door alle keuzes die ze maakte nam ze de sleutel naar mij om het deurtje open te doen. Het deurtje dat ik niet doorhad dat er was, die van de gewoonte om dingen te doen. Ik bedenk net hoe dapper dat is om een ander te zien. Zonder haar actie, om me in het Nederlands aan te spreken, was de interactie die we hadden maar een ding.

Ik gebruik meestal het woord kleding, omdat dit meer is dan een ding. Zonder persoonlijke sleutel is het maar een ding. Ik ga mezelf zelden als mode ontwerper of mode maker voorstellen. Mijn onzekerheid over het feit dat ik niet echt mode gestudeerd hebt, maar theaterkostuum. Als mensen me toen het verschil vroegen zei ik altijd wij met het kleden echte mensen die hun gevoelens tonen. Frappant, dat dit is wat ik met mijn atelier nog steeds doe. Ik ontwerp en maak voor echte mensen die hun gevoelens durven tonen. Die zo dapper zijn om kleding als sleutel daarin te zien. 

Maar mode, Haute Couture en garderobe zijn toch veel mooiere woorden. Ja ze zijn frans en wij Nederlandstaligen geven vaak een hogere waarde aan franse woorden. Er hangt daar een zweem van vakantie, lekkere kaas en gezellige avonden aan. Haute couture is een economische maatregel die werd genomen om de ambachten te beschermen.(wellicht schrijf ik daar een andere keer wel meer over). Garderobe is het geheel van al je kledingstukken, volgens mij hebben we daar geen Nederlands woord voor. Daarom gebruik ik het toch.

Mode is een manier om of van iets te doen.  De ene maker, ontwerper of trend doet dit zo en de andere op zijn manier. Dit doet me denken aan de definitie van cultuur van Terrence Deal en Allan Kennedy:  ‘cultuur is de manier waarop we de dingen hier doen’. 

De manier hoe het meisje in de winkel me aansprak, was daar de manier van hoe ze de dingen doen. Een manier die me heel erg aanspreekt. Om nog veel andere redenen ga ik daar naar de winkel. Het is eigenlijk geen winkel. Het is een coöperatieve, Bloum. Lokaal, en vrac ( officieel in het Nederlands in Bulk, maar dat had ik nog nooit gehoord) en sociaal. 

De eerste twee daar had ik heel bewust voor gekozen. Ik was daar al een gehele tijd naar opzoek. En dolgelukkig dat deze op wandelafstand te vinden zijn. 

Het sociale, me aanspreken in mijn eerste taal, is me nu pas echt duidelijk hoe belangrijk dit is. Ook al kan ik dit zonder moeite in het Frans doen, afhandelen of aan deelnemen. Het is de sleutel om dingen tot momenten, connecties en tot gevoelens te maken.

Haar menselijke gedrag haalde me uit mijn gewoonte van dingen doen. Is het dan mijn manier van dingen doen, door ze gewoon te doen. Is dat mijn cultuur. Mijn mode? 

Hoe dit sleuteltje me opende naar mezelf naar hoe ik de dingen gewoon doe. 

Ze toonde me vooral de meerwaarde, opnieuw van deze sleutel.

Suitably yours,

Annelies