Zijn.

Brené Brown schrijft, ik denk vanuit de kracht van kwetsbaarheid. Zij vraagt om te laten zien.  Dirk De Wachter schrijft, in een artikel voor Human, dat we het kwijt zijn om te zijn. 

‘Zijn’, het eerste werkwoord dat je op school leert in het Frans. Être. Ik vond het toen al raar dat we niet met lopen, spelen, praten of lachen begonnen als eerste vervoegingen. Dat zijn regelmatige werkwoorden. Laat ons met het moeilijkste beginnen. Laat ik zijn. 

Ik laat het deel van mezelf zijn dat moe is 

en ik laat het zijn dat ik daardoor niet alles op mijn te doen lijstje doe. 

Ik laat mijn te doen lijstje zijn. 

Ik laat mijn drang om mijn te doen lijstje te willen afwerken zijn. 

Ik laat de dromen die nieuwe te doen lijstjes maken zijn. 

Ik laat de envie furieuse, om aan dat nieuwe te doen lijstje te beginnen, zijn. 

Ik laat mijn goesting om totaal iets anders te doen zijn.

Laat ik dit zijn of laat ik dit nu zien door dit te benoemen. 

Laat ik mezelf zijn door al deze kleuren en nuances te zien. 

Of laat ik deze eerder zien om vervolgens te kiezen wat ik ga doen 

en die keuze laat ik dan zijn.

Eigenlijk wou ik gisteren deze kleermakerszit schrijven. 

Het is nu iets rustiger in het atelier en er komt volgende maand een drukkere periode aan, dus wil ik op voorhand een aantal kleermakerszit geschreven hebben. 

Om die drukke periode te kunnen laten zijn.

Ik liet mezelf zien wat in de agenda voor de komende periode staat. 

Ik liet het zijn dat dit druk is

en ik liet het zijn dat dit genoeg energie van me vraagt. 

Of heeft het verleden, met andere drukke periodes, me geleerd dat dit energie van me vraagt.

En dat liet me zien, wat druk en rustiger is. 

Waardoor ik het nu kan laten zijn.

En waarom ik deze rustigere periode beslis om de kleermakerszit op voorhand te schrijven. 

Ik had dit dus beslist maar gisteren heb ik deze niet uitgeschreven; dit doe ik vandaag.

Ik liet het gisteren zijn dat ik wat moe was.

Ik liet het zijn dat mijn hoofd van de hak op de tak springt.

Of ik liet het zien door te voelen en hoe ik me gedroeg toen ik moe was. 

En ik liet het zien door op te merken dat mijn hoofd topsport in gekke dingen verbinden deed. 

De olympische discipline verbanden leggen, daar zou ik wel een poging in durven wagen. 

Ik voel en weet uit de voorgaande pogingen dat op een degelijk moment dit schrijven een minder idee is. 

Dit laten me dan kleermakerszit schrijven die ik uiteindelijk niet op de site plaats.

Dit laat me achter met een gevoel van ja, je hebt gedaan wat op je te doen lijst staat, maar van afvinken word ik niet gelukkig. 

Ik koos er gisteren voor om te gaan wandelen. 

En ik koos ervoor om niet met deze inhoud bezig te zijn. 

Soms ga ik wandelen om duidelijk te krijgen wat en hoe ik dingen verbind 

En hoe ik dat kan laten zien en zijn in kleermakerszit.

Deze ochtend koos ik ervoor om me wel achter mijn laptop te zetten.

Eerlijk; ik moest me een beetje dwingen. 

Je had dit gisteren al willen doen. 

Maar ik had geen zin.

Misschien moet ik gaan wandelen om mijn ideeën duidelijker te krijgen.

Nee, schrijf het maar, want je weet genoeg. Wat je doet is genoeg.

Zou ik niet beter eens even die tekst van Dirk De Wachter na lezen of uitzoeken in welk boek van Brené Brown deze zin staat.

Nee, eens je aan het schrijven bent zal het wel komen. Het is trouwens geen boekbespreking van hun werk wat je maakt. 

Dus begon ik met het opschrijven wat ik nog wist van Brené en Dirk. 

En zie je wel dat de inspiratie dan komt. Vertrouw maar op jezelf. Je hebt alles in je. Je bent genoeg. Je bent liefde waardig. Je draagt bij.

Ja, maar….

Laat jezelf zien en laat jezelf zijn: dat is genoeg. 

Ik vind het fijn om met jou te zijn, doordat je jezelf laat zien.

Suitably yours,

Annelies