Wat als dat denken mezelf eigenlijk blokkeert.

Wat als dat denken mezelf eigenlijk blokkeert. Om niet altijd dezelfde redeneringen te moeten maken, maken we afspraken en regels. We hebben verkeersregels, zodat we niet bij elke ontmoeting met een andere weggebruiker in gesprek moeten gaan om tot één of andere overeenkomst te komen. Zo ontstaat een geheel van hoe we dingen doen en dat is een cultuur. 

Maar nu merk ik dat veel van de blokkades, die anderen en ikzelf ondervinden, juist komen van het zomaar aannemen van de manier waarop we dingen doen. Het denken dat ik momenteel als blokkerend ervaar gaat over mijn eigen waarden: menselijk, creatief, authenticiteit, zelfstandigheid en gelijkwaardigheid zijn en laten zien. In elke keuze die ik maak, en elke stap die ik zet, laat ik deze waarden het kompas zijn.

Ik merk dat ik moe word van menselijk blijven tegenover onmenselijke reacties en gedrag van anderen. Ik merk dat ik creativiteit blijf geven aan een context die mijn creativiteit dood. Ik merk dat ik authentiek omga met anderen, die me uitlachen en treiteren om mijn authenticiteit. Ik merk dat ik zelfstandig ben en verantwoordelijkheid neem in een omgeving waar dit het laatste is wat je doet. Ik merk dat ik anderen als gelijkwaardig probeer te benaderen, terwijl anderen me herhaaldelijk naar beneden duwen. Ik zit duidelijk in een context waar mijn waarden niet mee in overeenstemming zijn. 

Zie je de tegenstelling: ik gebruik mijn waarden om in een context te blijven die me niet waardeert. Ik gebruikt mij creativiteit om manieren te zoeken om dit te blijven doen. Dit maakt dat ik me flexibel opstel naar de ander en de context, terwijl waarden het enige zijn wat je kan meenemen in de arena, aldus Brené Brown. Hoe ik dit interpreteer: waarden zijn de enige stabiele factor in je leven (duurzaamheid, ability to sustain). Ik raadpleeg mijn waarden. Wat is in deze situatie het menselijke, creatieve, authentieke, zelfstandige of gelijkwaardige wat ik kan doen? 

Een nadeel aan de combinatie van mijn vijf waarden is dat ik blijf proberen. Vechten tegen de bierkaai. Lang nadat het al duidelijk is dat dit het niet is, omdat anderen ook maar mensen zijn en tijd nodig hebben. Omdat ik creatieve manieren blijf vinden om iets te proberen. Omdat jezelf zijn ook jezelf zijn en laten zien is in een context die daar niet voor openstaat. Omdat bij jezelf horen nu eenmaal soms zelfstandig en alleen staan is. Omdat mijn visie, mening en waarden niet meer waard zijn dan die van anderen. 

Nu merk ik dat ik regels en afspraken maakte met mijn waarden, waardoor de waarheid van me weg waait en er dus enkel te volgen regels en afspraken zijn. Wat in het geval van het verkeer goed is, omdat de waarden in het verkeer voor iedereen hetzelfde zijn. We willen allemaal vlot geraken waar we moeten zijn en we willen niet dood gaan of gewond raken.

Maar wat me in mijn geval wegdrijft van mijn waarde en waarheid is het maken van deze regels. Waarden zijn woorden die als waar aanvoelen. Het aanvoelen is een lange termijn verhaal. We kennen allemaal de metafoor van het zaadje dat je eerst dagen water moet geven voor het iets is. Vervolgens bescherm je het zaadje tot het een hele stevige plant wordt. Het zit hem in de kleine dagelijkse stapjes en dingetjes die je laat zien of zijn. 

We maken regels om niet elke dag deze morele evenwichtsoefening te doen. Ik deed deze oefening: wat zijn mijn waarden en wanneer voel ik me gesteund in deze waarden. Een leven dat je waarden ondersteunt is een duurzaam leven. 

Zou het kunnen dat het blijven zoeken naar passende kleding in gelijkwaardige winkels, hetzelfde is als wat ik doe in de context die ik hierboven beschreef. Zou het kunnen dat we mode- en stijlregels maken, maar dat we ver van onze eigen kledingwaarden en onszelf verwijderd zijn. Duurzame kleding en een leven waarin je met je waarden, waarheid en waarde verbonden bent. Zou het kunnen dat onze cultuur niet meer verbonden is met ons?

Misschien is die waardenoefening wel een nieuwe manier van mode-inspiratie opdoen.

Suitably yours,

Annelies