het wc papier kunstwerk.

‘Tijdloos is verder denken en vragen stellen.’

Dit schreef ik jaren geleden op sociale media. 

Eerst wil ik je toch even iets grappig over toiletpapier vertellen. Nog voor ik die quote op social media schreef werkte ik freelance voor een kunstenaar. Ze belde me dat ze me nodig had voor naaiwerk. Haar werk bestaat uit gevonden- en samengestelde objecten. Een aantal van mijn kunstenaarsvrienden zijn fan van haar oeuvre. Als je de achtergrond van een werk kent, dan is de betovering gemakkelijk weg. 

Ik kwam bij haar atelier aan met mijn naaimachine en verschillende kleuren garen. Ik had niet echt een idee wat mij te wachten stond vandaag; buiten het feit om, dat ik dingen voor haar ging maken met de naaimachine. Een atelier staat vaak vol met ‘work in progress.’ Na wat verschuiven, en aan de kant leggen, had ik een werkplaats. Toen kwam ze aan met een rol roze wc-papier; tenminste, daar leek het op. Het was iets groter dan wc-papier en de rol was dikker. Ze scheurde er een drietal meter vanaf en daar mocht ik vrij wat op stikken. Zo maakte ik een stuk of vijf dingen. Ze kwam terug en was in de wolken. Zij zag er van alles in en associeerde er van alles bij. Ze betaalde me met een werk van haar, wat ik beter vond dan dit gestikte wc papier.  Het mopje is dat ze heel vooruitstrevend dacht. 

Ik vind het fijn om door mijn freelancewerk met verschillende mensen in contact te komen. Dit leert me veel over mezelf. Wat ik zo vreemd vond aan haar manier van werken, was dat het zo intuïtief was. Mijn intuïtie is voor mij meer een wijze, waarop ik mijzelf raad geef en enigszins stuur. In mijn werkwijze probeer ik duidelijk, planmatig en consensïus te zijn. Al lachend zeg ik vaak dat het gewoon logisch werken is. Je kunt niet eerst je kledingstuk afwerken, vervolgens het patroon teken en dan pas je ontwerp maken. Het is juist die manier van denken, die zij als kunstenaar wilde laten zien. Misschien, geen idee. 

Haar werk roept bij mij nu wel die vraag op. Het moment dat ik voor haar werkte is zeker zeven jaar geleden. Ik kan niet onmiddellijk de andere freelance-opdrachten die ik toen deed voor de geest halen, maar haar werk schoot direct terug in mijn hoofd in deze toiletpapier hamstertijd. Ik begreep haar werk niet zo goed; ik wist niet wat ik ermee moest beginnen. Het blijft wel hangen. Toen ik narekende dat het zeven jaar geleden is, verschoot ik. Tijdloos is verder denken en vragen stellen. 

Haar werk en manier van werken, passeerde af en toe mijn gedachten. Ik heb van die hersenen, die als ze iets zien of ervaren waar ze niet onmiddellijk iets van begrijpen, ze de tijd nemen om dat te laten bezinken. Deze toevalligheid met wc-papier bewijst dit maar eens te meer. Ik ben daar blij en dankbaar voor, omdat ik vragen stel en verder denk. 

De meeste redeneringen die ik maak zijn niet af. Dit is een laten zien en laten zijn van de gedachtengang op dit moment. Dus ja, nu sta ik anders tegenover haar werk dan toen ik net voor haar werkte. Toen vond ik het grappig, vreemd en frappant. 

Ik merk met dit te schrijven dat ik niet anders kan dan concluderen dat haar werk tijdloos is. Dit is opnieuw een conclusie, die ik in het nu laat zien en zijn. Ik associeer dit met een extravagante modeshow en onpraktische kledingontwerpen. Tot voor deze kleermakerszit plaatste ik dat in de categorie creatieve marketing: de sfeer en het verhaal van een ontwerper laten zien en zijn. Omdat die kleding niet direct draagbaar is in het alledaagse leven, was dit mijn verklaring en vanuit die sfeer en dat verhaal wordt dan een pret-à-porterlijn ontwikkeld. Dus die modeshow en de extravagante ontwerpen dienen ter verkoop van die draagbare lijn. Wat wellicht nog steeds voor een deel waar is. 

Maar dit gegeven van het wc-papier kunstwerk laat me zien dat een beeld of ervaring, wat met verder denken en vragen stellen, juist tijdloos is. Dus zo een extravagant ontwerp, van bijvoorbeeld Walter Van Beirendonck, dat ik enkel maar op een foto heb gezien omdat ik nog te jong was, is net omwille van het feit dat het me vragen doet stellen en verder laat denken tijdloos. Terwijl het tegelijkertijd ondraagbaar is voor de meeste mensen. 

Ik benoem die vorm van mode dan ook de modekunst of de artistieke mode. Een beeld of ervaring van een kunstwerk kan jaren in mij blijven hangen. Dit laat me zoveel vragen stellen en verder denken, waardoor het tijdloos is. 

Suitably yours,

Annelies