Exclusiviteit en intimiteit zijn er niet meer.

AF Vandevorst stop ermee. In de lijn van andere modeontwerpers die stoppen zijn zij het enige merk dat ik graag droeg. In de tijd dat ik studeerde aan de Academie van Antwerpen spaarde ik om kleding van hen te kunnen kopen. En dan was dat nog in de stocksales. Een goede vriendin van me kocht met haar eerste loon hun iconische laarzen. Dit is een merk waar mijn hart lag, omdat de kleuren, stoffen, vorm en het verhaal me aansprak en bij me paste. 

Tussen het harde, vele schoolwerk door op de academie, werkte ik in goedkope modeketens. Ik deed enkel interims van enkele dagen; het werk was altijd hetzelfde, maar zo veranderde de omgeving toch. Daar kreeg ik een inkijk in hoe de snelle mode met mensen omgaat. Ik voelde me daar geen mens, maar een ding dat dingen moest doen. Met dat geld ging ik dan naar de stockverkopen. Veel van de items daar waren in de kleinste of de grootste maten, dus het was zoeken naar iets wat me aansprak en in mijn maat was. 

Ik kocht van hen een asymmetrische blouse in zachtroze en het kledingstuk dat op de openingspagina van mijn website staat. De jurk die ik draag is van mij, maar wat het model draagt is een stuk van AF Vandevorst. Het is nu pas dat ik door heb dat er Vorst in hun naam zit, waar ik woon en mijn atelier heb… 

Hetgeen dat ik nu wil schrijven vind ik niet eenvoudig. De kwaliteit van de blouse was niet wat ik verwachtte. Ik maakte toen ook al een groot deel van mijn kleding zelf en ik merkte na een tijdje dat ik die blouse niet vaak uit de kast haalde. De stof wolde op bij het wassen, dus meer dragen is meer wassen en zo ook meer opwollen en zo maak ik hun werk stuk. Een voor een kwamen de knopen los. Dat is geen moeite voor me om aan een werk van kunstenaar te werken waar ik naar opkijk, maar ik besef ook dat dit handelingen zijn die niet iedere klant wil of kan doen. 

Ik verwacht van kleding dat het mij ondersteunt in mijn menszijn. Ik wil dat het me warm houdt of net de warmte van me af houdt. Ik verwacht dat ik in mijn kleding de dagelijkse bewegingen, zoals wandelen, fietsen, voor een groep spreken, klanten opmeten, in mijn atelier werken, kan doen. Ik verwacht dat ik kleding vaak en lang kan dragen, minstens jaren. Ik verwacht dat kleding me past. Dit gaat over de vorm en snit, maar eveneens over de kleuren en de stoffen. Ik verwacht dat kleding me mezelf laat zijn en laat zien. Ik verwacht dat kleding gecreëerd wordt door mensen die allemaal menselijk behandeld worden. Ik verwacht dat kleding zo dicht mogelijk bij de drager gemaakt wordt.

Alle modeontwerpers die me van kinds af aan inspireerden om mijn eigen verbeelding naar buiten te brengen ben ik dankbaar. Door later enkele stukken van hen te kopen heb ik voor mezelf heel duidelijk leren zien wat ik van kleding verwacht. Ik zie hun werk nog altijd als inspiratie, maar een Picasso ga ik ook niet dragen, maar van genieten. Soms ontgroei je de mensen die je mee op weg hielpen. Dat is een gevolg van je eigen stappen zetten. 

Wat ik in een artikel in ‘De Tijd’ las is een argument dat AF vandevorst zelf aanhaalde: ‘exclusiviteit en intimiteit zijn er niet meer.’ Een quote is maar een druppel in de zee van een redenering. 

Vaak krijg ik te horen dat wat ik doe heel exclusief is. Exclusief heeft twee betekenissen: de ander of iets niet meerekenen of uniek en ongedeeld zijn. Maar ik ben net inclusief, want ik creëer samen met mijn klant en zijn unieke menszijn. Mijn doel is de klant zijn leven te ondersteunen met kleding. Dit is een lang gevecht geweest met dit exclusieve. Wat ik verwacht van kleding vind ik dat voor iedereen geldt. Daar hangt uiteraard een prijs aan, waarvan ik weet dat die niet voor iedereen haalbaar is, maar ik heb jullie nooit wijsgemaakt dat je kleding voor de prijs van een treinticket kan kopen. Ik heb je ook nooit verteld dat je om de zoveel tijd moet veranderen van stijl en persoonlijkheid. 

Wat als we eens exclusief onszelf zijn en zo de intieme relatie met onszelf laten ontstaan. Door voor jezelf als geheel te kiezen leer je de noden en verwachtingen, die jij hebt, kennen. Die behoeften zien en laten zijn maakt dat je deze ondersteunt. En dit levert een duurzame vertrouwensrelatie met jezelf op. Het in de intimiteit van jezelf zijn zorgt ervoor dat je de antwoorden vindt op jouw (kleding)behoeftes. Door exclusief daar naar op zoek te gaan zal je kleermakers vinden die aan jouw behoeften voldoen. 

Suitably yours,

Annelies