Ik zit op een stoel.
Ik zit op een stoel.
Een stoel die ik een paar weken geleden restaureerde.
In het zonnetje tijdens de we doen allemaal klusjes tijd door corona,
Het geeft me een gevoel van voldoening om iets te herstellen.
Een stoel waar je niet kan op zitten, heeft weinig betekenis.
De stoelen op zich hebben voor mij betekenis,
Ze zijn van de oma van mijn opa.
Vier generaties voor me.
Rond 1870, een schatting.
Toevallig de periode uit de kunstgeschiedenis die me het meeste aanspreekt.
In de periode vind ik de subtiele en evenwichtige balans in kledingontwerp.
De kleuren ondersteunen de kleuren van de dragers.
De vormen durven volume te geven waar het nodig is
En zo legt de kleding het accent waar het elegant is.
De stoffen zijn verfijnd, subtiele dessins en ondersteunen de vorm.
De kleding laat een elegant silhouet zien waarin een vrouw kan bewegen.
Ok, nog niet de volledige vrijheid van deze tijd
Maar de 20ste eeuw was de bevrijding van de vrouw.
Het accent zit in de taille,
Zacht volgt de rok de heupen
Vandaaruit valt die recht naar beneden
Wat een krachtig staand silhouet laat zijn.
De kleding volgt het bovenlichaam
Net als de fijne mouwen
Een strik of tierlantijn is er enkel als accent op een functionele sluiting.
Ik vond als kind deze stoelen al mooi,
Er was iets met ze wat me aantrok.
Ze stonden in een buitenhok te wachten tot ik groot was.
Of te wachten tot iemand ze in huis nam.
Klaar om ervoor te zorgen
ze te onderhouden
Rijp om te voelen
van iedereen die er ooit op zat.
Aan tafel, zitten op een stoel, vertel je
Bespreek je
Praat je dingen uit.
Laten we hier even voor gaan zitten
Is een kantelpunt in een gesprek met verschillende standpunten.
De omslag van is dit mijn waarde
Is dit mijn waarheid
Dit is mijn verhaal
en jij moet dit steunen.
Naar vertel me meer over dit van jou.
Tegenover elkaar gaan staan
Brengt me niet dichter bij jouw kijk
Neem een stoel en ga zitten.
We kunnen elkaar in de ogen kijken.
Ik heb geen idee wat voor iemand de aankoper van deze stoelen was.
In die tijd bestelde je die bij een maatwerker.
Er was geen catalogus en showroom.
Misschien enkele bestellingen waaraan die werkte.
Iemand die eerder iets liet maken.
Wellicht besprak je wat je wou.
De houtsoorten die de maker had.
Je deelde de verbeelding die je had van de stoelen.
Maar om die verbeelding duidelijk te hebben, ben je best maker.
Voor mij ontstaat verbeelding door te maken en door te maken ontstaat verbeelding.
Ik heb geen idee hoe dit ging in een tijd zonder pinterest
En subtiele maatschappelijke veranderingen die worden vastgezet in trends.
Ik kijk terug naar een tijd die ik niet ken
Deze vergelijk ik met de tijd waarin ik ben
Ik idealiseer toen als een soort van zen
Mijn blik is wie ik ben
Suitably yours,
Annelies