laat het aan je hart komen.

Laat het niet aan je hart komen. Trek het je niet aan. Je kent die zinnen wel. Altijd gebruikt op een moment dat het toch al in, en rond, je hart zit. Ik weet ook wel dat de ander dat goed bedoelt.

Ik ben kei kwaad; wat hier gebeurt is niet ok. Ik kan je een rationele rustige uitleg geven waarom dit zo is, maar ik voel het ook gewoon aan mijn intuïtie. Ik word er kwaad van dat ik die boosheid niet mag tonen in jouw bijzijn. Dat is in elk geval het verhaal dat ik mezelf vertel. 

Ik werd net even onderbroken door een mede-artiest in de ruimte waar ik exposeer. Ze vertelde me over de 4 inzichten van de Tolteken. Dus ik zoek dat even op: wees onberispelijk in je woorden, vat niets persoonlijk op, ga niet uit van veronderstellingen, doe altijd je best. 

Ik deed het beste wat ik kon om de situatie onberispelijk aan te kaarten. Ik probeer om het niet persoonlijk op te vatten en ik voel dat ik daar min of meer in slaag. Ik heb meerdere keren om extra verduidelijking gevraagd en die niet gekregen, wat uiteraard een deel van het probleem is. Ik deed mijn best, maar de situatie was wat het was en maakte me boos. 

Je wordt enkel boos om dingen waar je om geeft. Het is geen eerlijke situatie. Zo behandel je mensen niet. Wat kan dit me dan leren? Als mensen problemen of lastigheden aankaarten; is luisteren alleen niet genoeg. Ik benoem dat nep-luisteren. In je gezicht knikken ze ja: ‘ja, dat is waar’, maar ze gaan er niets aan doen. Ze nemen niet de moed om het probleem ten gronde uit te pluizen en om na te denken over een mogelijke oplossing. 

Dit is hetzelfde nep-luisteren als de eerste zinnen van deze blog, die een sympathieke benadering van mijn vraag stellen. Ik vroeg om gehoord te worden en de ander kiest om nep te luisteren. Dan ik zoek ik een ander om écht gehoor te krijgen. 

Ik zie hier een cirkelbeweging: ik kies ervoor om mijn kwaadheid te voelen en te onderzoeken. Dit leert me dingen over mijn passie. Het geeft me per boos moment een stukje inzicht. Iedere keer kan ik het beter verwoorden. Dit heeft me ook laten inzien dat dit een ander zijn waarden misschien niet zijn. Als ik daaraan twijfel kan ik dat duidelijker vragen en zo groei ik stukje bij beetje naar mezelf door meer te laten zien en laten zijn. 

Ik probeer te zoeken of er ook een cirkelbeweging zit in het nep-luisteren. Door niet te luisteren naar je kwaadheid mis je de les over je passie. Het kleine stukje van de boosheid op dat moment laat zijn echte waarde niet opbloeien. Je mist een kans om een deel van je waarheid, waarde en waarden te verdiepen en te ontdekken, waardoor je deze minder duidelijk kunt communiceren. Pak je deze kans aan, dan vallen wie jij bent en wat je doet samen. Op die manier wordt kritiek, of een opmerking, persoonlijk. Doordat je minder over je eigen waarheid weet, leef je in veronderstellingen met jezelf. Van veronderstellingen naar jezelf toe is het niet zo ver naar veronderstellingen over de ander. 

‘Doe altijd je best’, wordt dan anders gelezen. Je eigenwaarde kon niet opbloeien, waardoor je waarde niet gezien, gehoord of gewaardeerd wordt door jezelf en zo ook door anderen. Waarde is een waarde voor anderen als het een meerwaarde is. Door een gebrek aan verbinding met je eigenwaarde gaat beter buiten jezelf komen te liggen. 

Ja natuurlijk zijn er altijd mensen die beter zijn in de dingen die ik doe, maar het gaat hem om je beste zelf te zijn. Dus laat het aan je hart komen, wordt kwaad. En groei meer naar jezelf. Laat zo jezelf zien en zijn. 

Uiteraard kun je deze oefening ook doen om een garderobe te creëren, die meer jezelf laat zien en zijn. Laat het aan je hart komen, want die is ook van jou. 

Suitably yours,

Annelies