Het volg-patroon

Kan jij het volgende voorstellen? Een blauwe jas, die je bijna het gehele jaar door kan dragen. Hij is geschikt voor zowel opgeklede momenten als dagelijks gebruik. Als bij toeval past deze jas bij de meeste van je schoenen, tassen en andere kledingstukken. Deze jas maakt je outfit altijd af en toont jou. Je voelt je goed in dit vest. Het zet jou in je waarde en je voelt je waarde als je deze draagt. Kun jij je dit voorstellen?

Ik hoop uit de grond van mijn hart dat je dit kunt voorstellen. Niet omdat je dezelfde passie als ik zou moeten hebben, maar omdat verbeelding is wat we nodig hebben als mens (in deze wereld.) Wellicht ben je bekend met de Einstein-quote: verbeelding is belangrijker dan kennis. Het tweede deel zegt: verbeelding omsluit de wereld. Hoe ik dit ervaar is alsof verbeelding het samengaan van zelfliefde en verstandelijk vermogen is. 

Als ik iets uitleg, als kleding denker, dan merk ik dat het feit dat de ander dit verstaat komt dankzij twee elementen. Het eerste kennen we allemaal: verstandelijk vermogen. Om bovenstaande omschreven jas te begrijpen moet je in je leven bepaalde concepten begrepen hebben. Zoals kleuren, verschillende sociale contexten, welke kleding je bij welk weer draagt, enz. Dit leren we als kind, en later, door anderen na te doen. Ik had daar als kind een hekel aan; als anderen me na deden. En nu heb ik het daar nog steeds moeilijk mee, omdat het je eigen authentieke zijn ontkent. 

Het is misschien een kinderlijke redenering, maar puur anderen nadoen laat niets van jezelf zien en zo ook niet zijn. Het tweede deel van verbeelding is zelfliefde of zelfvertrouwen of bewust zijn van jezelf. Waar het vaak spaak loopt in het elkaar verstaan, is in dit tweede deel merk ik. Je moet vertrouwen in jezelf. Dat de informatie, die je krijgt, gekoppeld mag worden met de kennis die je hebt. Ik gaf onlangs een workshop aan anderstalige kinderen; sommigen van hen waren nog maar twee maand in België. Daar zag ik dat een wankel vertrouwen in kennis, leidt naar elkaar nadoen. Doordat deze kinderen de taal nog niet vlot machtig zijn, gebruikten ze het ‘na-doe-patroon.’ 

Mijn doel is verbeelding stimuleren, dus ook in die workshop. Hoe geef je iemand de veiligheid om in zijn eigen kennis te vertrouwen, zodat er verbeelding ontstaat voor die persoon. Hoe gaan we als mens van het volg-patroon, waardoor we leerden wat we nu kennen, naar het laten-zien-en-laten-zijn-patroon. Ik gebruik patroon hier in de mentale betekenis: een geheel van gedachten, gedrag en gevoelens dat zich samen herhaalt. 

Zijn er andere domeinen in het leven waar we deze volg-patronen gemakkelijker achterwege laten dan in kleding? Hoeveel van ons dagelijks leven, is gelijkaardig aan dat van de omgeving waarin we opgroeiden? Werken we zoals we het leerden in onze studies of kopiëren we onze collega’s? Creëren we relaties zoals we anderen dit hebben zien doen, aangezien ik als kind al een hekel had aan nadoen. Dit geeft me nogal wat ervaring in een relatie met mijzelf opbouwen. 

Dit wil ik gebruiken om jou te helpen verbeelden. Niet enkel, omdat het leuk is in het gras te liggen en allerlei onbestaande wezens in de wolken te zien. Verbeelding zet je in de wereld. Verbeelding laat je zien en laat je zijn. In onze wereld is controle een belangrijke deugd. Kennis en verstandelijk vermogen geven ons een vals gevoel van controle. Het zelf(liefde) deel staat in verbinding met overgave. Vertrouwen dat we voldoende kennis hebben om die jas te kunnen verbeelden. Geloven dat wat jij verbeeld is wat ik je vraag om te verbeelden. Zolang het verbeelding is kan ik dat op geen enkele manier controleren. 

Verbeelding is vertrouwen in jezelf, op je kennis, op het feit dat je kennis je zal vertellen waar je meer over te weten zou willen komen. De wereld van het verstandelijke vermogen is gevuld met goed of fout, het systeem volgen. Er is passen en controle via kennis. Dit bracht ons veel als maatschappij, maar ik weet dat de meeste dingen die ik dagelijks gebruik, bedacht en gemaakt zijn door mensen die het volg-patroon achter zich lieten. 

Wat gebeurde er in jou toen je de omschrijving van de jas las? Opschrijven kan helpen om de gedachten, gevoelens en het gedrag neutraal en mild te bekijken. Het is wat het is. Nu hebben we een vertrekpunt en een doel. Laten we er samen naar navigeren. Op naar het ‘laten-zien-en-laten-zijn-patroon.’

Suitably yours,

Annelies