Levenslang

Ik geloof dat langdurige verbindingen enkel kunnen ontstaan vanuit zelfaanvaarding. In elk domein van het leven pas ik dit toe: werk, vriendschap, relaties met dingen en dus ook met mezelf. De kleine dagelijkse momenten waarop we met kleding bezig zijn, bieden zich elke dag opnieuw aan als mogelijke keuzemomenten. De keuze zit hem in hoe daag ik op voor mezelf en de kleding in dat moment. De keuze zit hem niet in het feit of dit een zelfbewustwordingsmoment is of dat zelfbewustwording aan de orde is. 

Elke keer dat je een trui aantrekt kies je om jezelf te laten zien en te laten zijn. Ik weet dat jij op dat moment kan kiezen voor een langdurige relatie met jezelf en zo ook met de wereld. 

Voordat ik je meeneem wil ik enkele woorden als beelden uit de doeken doen; zelfaanvaarding, ik aanvaard mezelf. We bestaan uit delen, moods of wat je het ook wilt noemen. Ik kan zowel totaal in mijn drive zijn aan het werk en de ideeën springen uit mijn hoofd als ik kan ook het even niet meer weten hoe met mezelf om te gaan. Dit zijn twee voorbeelden van delen van mezelf. En zo heb ik er oneindig veel. ja, ik ben er me van bewust dat ik deze nooit allemaal ga ontmoeten, leren kennen en herkennen. 

Door mezelf te laten zien, ik kies ervoor om dat in elk moment te proberen te doen, laat ik een stuk van mezelf zien. Ik zweet als ik in de warme zon sta, is iets wat ik leerde. Ik voel mijn hart kloppen als iemand in een staat van paniek en stress iets met me deelt. Ik hou niet van te strakke kleding dragen als ik een gehele dag op een stoel moet zitten. Dit zijn dagelijkse normale informatiestukjes, maar dit zijn stukjes over mezelf. Die van waarde zijn op een moment dat ik naar een speech in de zon moet luisteren, omga met iemand in paniek of weet dat ik voor een lange tijd op een stoel ga zitten. Zo kan ik me daarop voorbereiden. 

Het doel is niet om tot de perfecte voorbereiding te komen en mijn innerlijke vlijtige liesje tot rust te brengen, maar om een relatie met mezelf te laten zijn. De perfecte voorbereiding zou maken dat ik niet zweet en het niet te warm heb (twee dingen waar ik niet bepaald gelukkig van word). Door te aanvaarden dat mijn lichaam op een dergelijke manier reageert op volle zon, kan ik zoeken naar manieren binnen die context die het voor me aanvaardbaar en goed maken. Ik kan daarin zelf doorontwikkelen, totdat die manieren mij wel gelukkig maken en dát is waarom ik deze kleine momenten zo waardeer. 

In die momenten doe je, als je ervoor kiest om op te dagen, één van deze drie dingen: ontmoeten, leren kennen en herkennen. Soms ontmoet je een nieuw deel van jezelf, zoals mezelf een uur per dag geven om vrij werk te maken; wat me energie geeft voor een gehele dag. Soms leer je een deel van jezelf beter kennen. Ik deed er een paar jaar over om nu hier eenvoudigweg te schrijven dat de volle warme zon lastig is voor mijn lichaam. En herkennen geeft je echt iets in handen om mee aan de slag te gaan. Doordat ik weet dat ik bepaalde kleding niet graag draag, als ik een gehele dag ga zitten, kan ik daar naar handelen. 

Een ander woord waar ik je een beeld wil bij geven is langdurige verbinding. Ik hou van het Engelse woord longevity. We zouden kunnen kiezen voor levenslang, maar in het Nederlands is dat een straf. Voor mij is het juist het tegenovergestelde: we zijn hier in deze context en nu in deze tijd met dit lichaam. We hebben levenslang gekregen met onszelf. Heel veel daarvan hebben we niet in de hand of nauwelijks tot geen impact op. Ik hoop dat je net als mij meer wilt in dit leven dat het levenslang uitzitten. Wat geeft waarde aan ons leven? De verbindingen die we maken met anderen, met concepten, met beelden, met dingen, met ervaringen enzovoort. Het is een primaire menselijke behoefte om erbij te horen. Het vraagt ons niet om te veranderen wie we zijn, maar om te zijn wie je bent. 

De keuze zit hem niet in het feit of dit een zelfbewustwordingsmoment is of dat zelfbewustwording aan de orde is, maar of je aanwezig bent bij deze kleine dagelijkse kledingmomenten. Hoe dan ook is het aantrekken van kleding iets wat je doet. Door het niet bewust te doen, laat je kleine verbindingsmomenten met jezelf liggen. Dit ga je niet onmiddellijk merken, maar op de lange termijn ga je jezelf verwijderd van jezelf vinden; als je daar bewust voor opdaagt. 

Ik was gisteren in gesprek met een vrouw. Ze doet haar job niet meer graag, maar heeft het gevoel dat ze vast zit. Ze zou graag een liefdesrelatie hebben, maar komt toevallig niet de juiste persoon tegen. Ze krijgt projecten aangeboden, maar ze heeft de energie niet om die aan te nemen. Wat ik voelde is dat ze van zichzelf verwijderd was. Haar oplossing was: ik moet gewoon meer fun en lol hebben. Ik vroeg haar: ‘wat houdt je nu tegen om dat te doen?’ ‘Geen idee’, was haar antwoord. Ik hoop dat ze in kleine momenten zichzelf kan ontmoeten, leren kennen en zo herkennen, om dan voor meer geluk voor zichzelf te kiezen. 

En hoe doe je dat nu, in een kledingmoment? Voelen wat je voelt door stil te staan en te luisteren naar wat kleding je kan laten zien en laten zijn. Wat hoor je wanneer je ‘s morgens je kleding aantrekt? Hoe voelt je lichaam als je de was aan het doen bent? Wat ruik je als je voor de spiegel staat? Wat ervaar je als je aangekleed bent? Wat zie je als je in jouw pyjama in de zetel ligt te mijmeren? 

Graag geef ik je de spiegel om jezelf te laten zien en te laten zijn; in deze kledingmomenten. 

suitably yours,

Annelies