Waar ?

Ik schreef hier al herhaaldelijk dat een kledingontwerp uit de keuzes in vier elementen bestaat. Deze keuzes betreffen kleur, vorm, materiaal en verhaal. Het is sinds een paar weken dat ik me niet meer zo zeker voel bij de term verhaal. 

Uitspraken als ‘dit is een verhaal dat je jezelf vertelt’ of ‘om het te waarderen heb ik het verhaal erachter nodig’, doen me twijfelen aan het woord verhaal. Is het de afstand die maakt dat ik een negatieve ervaring heb bij het woord verhaal? Ik voel in de uitspraken een verbinding met ‘dit is onzin’, ‘het is niet waar’ of ‘dat is de ander zijn wereld.’ 

Daarnaast is er ook de marketingkant aan het woord. Het verhaal van een merk of collectie. Marketing gaat over een merk of product in de maatschappij zetten. Het laten zien en laten zijn, zie ik nu. En toch is er iets waarvan ik het op de heupen krijg. Marketing gaat over een product, merk of dienst de plaats geven die het verdient. Wat me enerveert is dat marketing gebruikt wordt om plaatsen in te nemen die ze niet laten zijn. Dat je als kledingmerk kleine aanpassingen doet of half maatwerk. Dat is een keuze, maar probeer dan niet de plaats van maatwerk of co-creatie in te nemen. Laat zien en zijn wat je biedt als merk, maar neem niet de plaats in van iets wat je niet doet. Waardeer de waarde die je brengt. 

Aan mijn kast hangt de uitspraak  all art is a form of literature’ van Fernando Pessoa. Ik nam dit kaartje op in mijn leven, omdat het als waar aanvoelde. Deze ochtend vroeg ik me af waarom eigenlijk. Omdat het altijd het verhaal van de maker vertelt.

En werken die me raken zijn altijd verhalen die echt verteld worden. Of het nu gaat om een commerciële jaren tachtig hit of een arthouse film als een marketed product, als het verhaal juist zit, resoneert het bij me. In een coaching sessie kreeg ik de vraag: wat zijn de regels van kleding en hoe kleed je een groep aan? Ik geloof niet in regels; alles hangt af van wat je wilt vertellen. 

Wat maakt iets echt? Dat is het verschil tussen de marketing waar ik me aan stoor en producten die ik apprecieer. Het is echt, het is waar. Waarde, waarden en waarheid hebben waar als gemeenschappelijke deler. Waar, een plaats, de ruimte die het werk, de dienst of het product in neemt. Hier is naast ik en nu een essentieel onderdeel van bewustzijn. Je hebt het ruimtelijk waar, de plaats. 

Ik had waarheid nog nooit eerder als een plaats gezien, waar je naartoe kan gaan of zijn. Net als een verhaal ook een plaats kan zijn, waar je bent. Ik weet niet of je die ervaring al gehad hebt, ik hoop van wel, waarbij je dacht dat iets waar was, maar het bleek een verhaal te zijn. Het vraagt soms even om het bij elkaar leggen van de geleidelijke ontrafeling van de gebeurtenissen. Je dacht dat feiten zich om een bepaalde reden hadden voorgedaan, maar door enkele details is er een hum, dit is een vreemd gevoel. En, soms veel later, komen er andere details die dit vreemde gevoel laten herhalen. Tot je ineens ziet dat je in een verhaal staat en niet in de waarheid. Dit geeft me een gevoel van boosheid en machteloosheid en anderzijds een gevoel dat ik de situatie vanuit helikopterperspectief kan zien. Dit laatste geeft me een plaats, duidelijkheid waar ik ben. 

Weten waar je staat is deel van de waarheid. Het voelt stevig in mezelf. Ja er is ook de boosheid van hoe komt het dat ik in de verhaal stond, maar er is vooral het gevoel van laten zien. Zien wat de feiten zijn en wat waar is. 

Daarnaast heb je de maatschappelijke waar. Welk puzzelstukje neemt een product, dienst of werk in? Dat is dus wat me enerveert bij marketing die niet waar is: beweer geen puzzelstuk te zijn dat je niet bent. Verkoop geen lage kwaliteitsproducten aan een luxe prijs, want dat is niet waar. Dus de zin ‘dat is niet waar’ gaat dan zowel over je bent niet waar je plaats is en je bent niet in de waarheid.

Suitably yours,

Annelies