Het debat.

Je weet dat mijn motto (kleding op maat) ‘laat jezelf zien en laat jezelf zijn’ is. Het stukje tussen haakjes kan je weg laten. Dit is veel meer dat mijn slogan. Dit is in een paar woorden mijn houvast en streven in het leven. Wat ik er zelf zo verwonderlijk aan vind, is dat ik blijvend de diepere betekenissen ervan ontdek. 

Voordat ik een zin neerschrijf, formuleer ik deze in mijn hoofd. Ik merkte op dat wat ik met je wil delen zo voor de hand liggend is. Het is een inzicht wat me duidelijk werd. 

Dat kiezen voor jezelf laten zien en laten zijn, ook kiezen is om in het continue debat tussen de realiteit en mijn verlangen te gaan staan. In het leven verwacht ik bepaalde zaken van het feit dat een wortel naar wortel gaat smaken, totdat iemand open reageert als ik een eerste stap naar connectie maak. Aan de andere kant is er de realiteit, waarin er wortels van marsepein bestaan en mensen gesloten of afstandelijk reageren. Doordat mezelf laten zien en laten zijn mijn gisten zijn, sta ik in dat debat. 

Ik zie het systeem van jezelf laten zien en laten zijn als een oneindigheidsteken. In de ene kant van de acht staat mezelf laten zien en aan de andere kant staat mezelf laten zijn. Het zijn twee bijna cirkels, die in elkaar overgaan. Het proces van laten zien is stilstaan en dan pas luisteren. Het kruispunt is het speelveld. Laten zijn is de analyse en actie. 

Ik zal dit je laten zien via een voorbeeld. Ik kies ervoor om dit systeem te delen of te laten zien aan je. Deze keuze maakte ik, doordat ik stilstond bij het leven en dat het mijn streven is om mezelf te laten zien en te laten zijn. ik stond stil bij: wat mis ik in deze wereld? Mensen die zichzelf laten zien en laten zijn, was het antwoord. Vanuit het luisteren naar het stilstaan, merkte ik de nood om dit systeem aan te reiken. Door naar mezelf te luisteren exploreer ik hoe ik dit laat zien. Wat zijn de beelden, oefeningen of systemen die ik me hoor gebruiken. 

In dit voorbeeld is dit schrijven het speelveld. Ik heb nu bijna vier jaar deze Kleermakerszit gemaakt als speelplaats om mezelf te laten zien en te laten zijn. Het verwoorden van dit systeem is een spel om wat ik wil laten zijn, te laten zien. 

De Analiese in het ‘laten zijn’ is verbinden met mijn waarden. Lees de eerste alinea, dit is waarom ik dit nu schrijf. Ik benoem dit deel de Analiese, omdat het een creatief samengaan is van analyseren en mijn eigen naam. Dat laatste verwijst naar het inpluggen met jouw eigen waarden, waarheid en waarde. Als je deze helder verwoordt, in mijn geval: laat jezelf zien en laat jezelf zijn, dan kun je vandaar uit de schijnbaar eenvoudige vraag stellen. Deed ik dit? 

Nu het oneindige systeem van jezelf laten zien en laten zijn uit de doeken is gedaan, wil ik dus het inzicht van afgelopen dagen met je delen. Door hiervoor te kiezen, kies ik dus ook om in het permanente debat tussen de realiteit en mijn verlangens te gaan staan. 

In interactie met klanten en andere mensen wil ik graag vriendelijkheid laten zien en laten zijn. Dit maakt dat ik de conversatie aanga op een manier die ik ontwikkelde als vriendelijk. Een compliment geven is daar een tool van. Dus als iemand de winkel binnenkomt en ik merk op dat die een mooie keuze in een kledingstuk heeft gemaakt, voordat die de winkel binnenkwam, dan zeg ik dat. Als een manier om de deur open te zetten naar een potentieel vriendelijk gesprek zeg ik: ‘Wauw dit is een mooie mantel die u draagt.’

Het verwondert me hoeveel mensen dan iets laten zien, wat ik als in het gat gebeten laat zijn. Het is de context van een kledingwinkel, waar je in gesprek gaat met de ontwerper zelf, dus dit kan de uitspraak een andere kleur geven. Mijn punt is dat niet, omdat ik vriendelijkheid denk te laten zien en hoop dat de ander dit zo ervaart. 

Als ik echt mijn waarden in de wereld wil zetten, dan is dit debat de plaats waar ik het systeem gebruik. Mijn verlangen is mezelf laten zien en laten zijn, in deze concrete opening naar menselijke interactie via vriendelijkheid. De realiteit is dat sommige mensen daarin meegaan en anderen niet. Om mezelf te laten zien en te laten zijn, verder te ontwikkelen, is het nodig om open te blijven voor die realiteit. Maar om mezelf te laten zien en te laten zijn te beschermen, is het nodig dat ik niet iedereen binnenlaat en zo het contact met mijn verlangen verlies. 

Stel dat ik uit bescherming van mijn waarden ervoor kies om niet meer open te zijn in interactie, dan laat ik mezelf niet zien noch zijn. Dan is het kiezen voor een leven, waarin ik mijn waarden laat zien en laat zijn, ook de keuze voor de confrontatie met de realiteit dat we er nog niet zijn, bij die menselijke samenleving. 

En dat is op zich dan weer laten zien en laten zijn. 

Suitably yours,

Annelies