Goed voelen.

Het klimaat verwoestende deel van deze kapitalistische economie, heeft als motor het individuele niet goed genoeg voelen of zijn. We kopen en produceren zaken om dit gevoel van niet-goed weg te werken. Ik wil even een muziekje opzetten om me te begeleiden in het schrijven. Ik krijg twee reclames. Je haar moet goed voelen, is de boodschap van de eerste. Gevolgd door: het leven moet kleurrijk en leuk zijn. De onderlaag van deze boodschappen is, dat wat er nu is, is niet genoeg of niet goed genoeg. 

Zowel ons ego als dit economische systeem draait op wat er nu is, is niet goed en dit moeten we oplossen. Het ego vraagt zich onophoudelijk af: wat heb ik nodig om me goed te voelen? Onze hersenen focussen op overleven, niet op leven. Dit vertaalt zich in wat heb ik nodig om te overleven? Is dit veilig, kan ik hierop vertrouwen, is dit zeker, ben ik welkom, heb ik alles waar ik nood aan heb, voelt dit goed? Het bekijkt het nu-moment vanuit de zwart-wit-opstelling is dit goed of niet. En de realiteit is nooit ideaal, dus er is altijd iets wat ontbreekt. Dus dat ontbrekende deel moeten we aankopen. Het enige moment dat bestaat is nu, dus die behoefte moet ook zo snel mogelijk ingevuld worden. Vandaar dat de economie de laatste jaren sneller en sneller gaan produceren en leveren is. 

Wat heb ik nu nodig om me beter te voelen? Het raakt me om op te merken hoe hard die gedachte mij leidt in het leven. Gisteren werd ik door omstandigheden midden in de nacht echt wakker. Niet wakker vanuit een angst en stress over ‘wat heb ik nodig om me nu beter te voelen?’ Maar mijn lichaam werd natuurlijk wakker. Eerst probeerde ik nog rustig in bed te liggen. Ik was echt wakker en wou aan de dag beginnen, dus dat deed ik ook. Doordat het midden in de nacht was, gaf ik mezelf de vrijheid te doen waar ik voelde dat ik zin in had. Ik begon met wat administratie. Ik voelde na een tijd dat ik daar geen concentratie meer voor had. Werkte af wat ik aan het doen was en vroeg me af waar heb ik nu zin in. Zo ging het de gehele dag door. Ik deed meer dan ik ooit zou verwachten. Uiteraard als je dag veel vroeger begint, dan heb je meer uren. 

Deze ochtend werd ik, vrij laat, met een totaal ander gevoel wakker. Ik weet ook wel dat ik de energie van gisteren niet kan blijven aanhouden en dat ik moe was van die vervullende dag. Maar nog voor ik echt wakker was, veroordeelde ik mezelf. Oh, zo laat opstaan. En je hebt dit nog niet in orde gemaakt voor morgen en allerlei dwingende gedachten die me naar mijn zou-het-niet-fijn-zijn-als-dit-afgewerkt-is-lijst verwijzen. Ik maakte die lijst de dag ervoor, vanuit een vrije en verantwoordelijke energie. Daaruit koos ik dan waar ik zin in had. 

Het is zo dat die lijst vrij en verantwoordelijk is. Er staan de dingen op die heel erg fijn zijn als ze gedaan zijn (ik probeer moeten te vermijden, schreef ik je al eens eerder) en dingen die ik belangrijk vind (en die omdat ze economisch geen waarde hebben, vaak in de vergeethoek raken). Naast facturen betalen en berichten beantwoorden staat dus ook vrij creëren, iets leuks doen en bewegen. Het was dus zo dat ik na mijn administratieve blok de lijst nam en koos voor vrij creëren. Voordat ik eraan begon zei ik tegen mezelf: we gaan radicaal wild vrij creëren. Dit wil zeggen dat ik gewoon doe waar ik zin in heb en het resultaat doet er niet toe. Ik maakte het begin van een geweldige jas. 

Ik voelde me die gehele dag goed. Dit stond dus in schril contrast met deze ochtend. Ik merkte op dat ik deze ochtend met een totaal andere energie opstond dan ervoor. Ik probeerde het beuh-gevoel te benaderen met nieuwsgierigheid. Het was toen ik hoorde dat ego zich onophoudelijk afvraagt ‘wat heb ik nodig om me goed te voelen’ dat de puzzel viel. Ik stond op met een andere energie dan de dag ervoor. Ik veroordeelde dit en ik was gefocust op dit beter maken. De focus van het ego ‘wat heb ik nodig om goed te voelen’ zegt indirect ook: Ik ben hier nu niet goed in. En dan gaan mijn hersenen aan het werk om oplossingen voor het niet-goed-zijn te bedenken. Maar dit maakt dat ik vooral bevestig dat ik niet goed ben. 

En toen stond ik even stil. Ik luisterde naar wat ik mezelf vertelde. Wacht, is dit zo? Is er een probleem? Is het slecht, fout of een probleem dat ik iets langer slaap na een dag dat ik bijna niet sliep? Nee. Ik ben blij dat mijn lichaam de slaap nam waar ik nood aan heb. Moet er iets opgelost worden? Ja, er zijn een aantal dingen om mijn lijst die fijn zijn als die afgewerkt zouden zijn, maar niets is dringend op dit moment. Heb ik eigenlijk iets nodig om me goed te voelen? Nee, het is goed zoals het is. En het was exact die energie, waaruit ik de dag ervoor creëerde, realiseerde, genoot en leefde. 

Nog voordat de economie draait op mijn dit-is-niet-goed-dus-ik-moet-iets-kopen-gevoel, zit mijn aandeel. Namelijk maak problemen waar er geen zijn. En kan kan ik nog zo fier zijn op mijn probleem oplossende eigenschappen, vanuit het voelen en mijn lichaam was er nood een probleem. Ik ga vanaf nu proberen om als ik de veroordelende vraag ‘ wat heb ik nodig om me goed te voelen’ stel; deze om te draaien naar waar ben ik dankbaar voor?

Ik ben dankbaar dat Tara Brach me deze definitie van ego aanbood. Ik ben dankbaar dat ik ervaar en voel wat is. 

Suitably yours,

Annelies