‘pinche gente’

Mijn god, wat ben ik dankbaar dat ik deze uitspraak leerder uit het Mexicaans. Ik zal ‘m je uitleggen aan de hand van de laatste keer dat ik deze gebruikte. 

Ik was op de zuidmarkt en ging naar mijn favoriete plantenkraam, waarvan ik al eerder over de cactus schreef. Het is de tijd van het jaar, waarin ik zie welke planten de winter niet overleefden en welke dus aan vervanging toe zijn. Om niet geheel in een jungle te wonen, probeer ik mijn aankoop van nieuwe planten te beperken. Dus ik was op de zuidmarkt, zoals vele anderen. 

Iedereen wandelt zijn ritme en stopt om te kijken waar zijn oog op valt, maar ik vind het frustrerend en boosmakend als iemand vlak voor mijn neus stopt met wandelen. Het moment dat ik nu voor ogen heb, stak de persoon me eerst voor om binnen een seconde voor mijn voeten te stoppen. Al lachend zeg ik ‘deze heeft zeker lichamelijk contact nodig, als je zo kort bij een wandelaar stopt, weet je dat deze tegen je aan gaat knallen.’ 

Gelijkaardige incidenten met aankoopkarretjes en babbelaars blijven zich opvolgen. Tot ik op het punt kom en zeg ‘Pinche gente’. Ik gebruik deze uitspraak om mijn boosheid en teleurstelling in de mensheid te uiten. Is nu iedereen zo afwezig dat ze continu voor mijn voeten moeten stoppen met wandelen? Zijn mensen zo blind dat ze niet zien dat ik hier loop? 

Nu, een dag later, neem ik de tijd om daar even dieper op in te gaan. Het is ok om te verwachten dat anderen je zien, als ik me op de openbare weg begeef. Ik mag ervan uitgaan dat je de ander ziet als je deze voorbij steekt, maar ik merk en voel dat dit niet is waar dit over gaat. 

Ik voel liefdeloosheid, een term die ik leerde van Bell Hooks. Het gevoel dat je krijgt als er niet gekozen wordt voor liefde. Liefde is een keuze, niet iets dat er toevallig is."Love is a combination of care, commitment, knowledge, responsibility, respect and trust.’ Ik kies ervoor om het niet te vertalen, omdat ik vast loop op care. Het is actiever dat het geven om en warmer dan zorg. Liefdeloosheid is dus het gebrek of het niet kiezen om deze eigenschappen te uiten. 

Omgaan met anderen, die zich niet toewijden aan de interactie of een ander die niet de kennis heeft om verbinding te maken, handelen zonder de verantwoordelijkheid nemen voor de gevolgen ervan. De ander niet laten zijn wie die is, de interactie zo aangaan dat wat er is niet veilig is. Dit zijn mensen, waarvan je concludeert, they don’t care. En waarop ik dus zeg: pinch gente. 

Dergelijke interacties, vooral bij herhaling, zijn pijnlijk. Het is zeer pijnlijk om tot het punt te komen dat je merkt: de ander(en) geven niet om me. Omdat ik dan ga naar: besta ik wel?

Door pinche gente te zeggen. Ja het is een verwijt en daarin ook een aanvaarding dat deze doen wat ze doen. Zo open in de deur naar verdwalen in mogelijkheden: waarom deze deden wat ze deden. Uren, dagen, jaren heb ik mijn tijd en denkvermogen verstreken met me af te vragen waarom anderen wat wel en niet doen. 

Geen idee en dat neemt de pijn van de liefdeloosheid niet weg. Dit kan enkel verholpen worden door zijn tegenpartij. Ik en anderen, who cares. 

Suitably yours,

Annelies