Volggedrag

Ik krijg het op mijn heupen van volggedrag. Het Klakkeloos, zonder nadenken, overnemen van gedrag. Dit gaat van kleding kopen, het al dan niet aandoen van iets wat je totaal niet in je waarde zet, tot oversteken omdat de ander naast je dat ook doet. Ik schreef daar al eerder over, neem ik aan, omdat het me zo boos maakt. Kwaadheid laat zien waar je passie zit, aldus het boeddhisme. 

Ik stond voor de klas. Ik geef meestal workshops voor de fijnere motoriek en met lange aandachtsspanne. Denk aan textiel, kleren maken, beeldende kunst en een relatie met jezelf opbouwen. Ik weet dat dit voor sommige kinderen moeilijk is of minder hun ding. Dus het gebeurt wel vaker dat een kind in het midden van de workshop het op zijn heupen krijgt. Ik stel dan, binnen de mogelijkheden van de plaats, opties voor, maar de regels zijn duidelijk. Je doet iets wat jij wilt doen en je laat anderen ook doen wat zij willen doen. 

Dus ik stond voor de klas en er was een kind die het gehad had met de opdrachten. Hij bleef herhaaldelijk de anderen storen en deed niet echt iets wat hij wou, tenzij dat dit de anderen storen was. Maar dat past niet in mijn klas. Het probleem was dat hij een volger had. Een ander kind dat eigenlijk de workshop wou volgen, maar die iedere keer de keuze maakte om in te gaan op de roep van de ander. Ik stelde hen enkele keren verantwoordelijk voor hun effect op de groep. Dit kalmeerde hen even, maar het probleem was dat ze niet iets vonden om te doen. Op het moment dat ik hen uit de klas zette, en onder begeleiding van een andere docent plaatste, vond de volger dat hij niet naar buiten moest. De ander had het allemaal gedaan en hem opgestookt. 

Ik dacht WAT. Is volgen een excuus om niet verantwoordelijk te zijn voor je eigen gedrag en keuzes? Het feit dat de volger dit gebruikte om niet uit de les gesloten te worden, zie ik als feit dat zijn techniek werkt bij anderen. Ik gedraag me storend voor de anderen, daar waren beiden zich van bewust, omdat ik hen er meerdere keren op aansprak, maar ik ben daar niet voor verantwoordelijk. Ik kies ervoor om bepaalde kleding te dragen, maar ik ben niet verantwoordelijk voor hoe die me laten zien. Ik parkeer bij de andere auto’s, maar ik ben niet aanspreekbaar voor het feit dat ik op het fiets- of voetpad sta. 

De maatschappelijke problemen waar we nu in staan, klimaat van tot sociale ongelijkheid, komen voort uit het volggedrag. En het feit dat we elkaar daar niet voor verantwoordelijk stellen, maak dat het probleem zulke grote proporties aannam. Om terug te gaan naar de klas. Het eerste kind was gewoon aan het zoeken naar iets wat hij wou doen en daarin doet hij een aantal dingen die anderen storen. Wat oké voor mij is, want soms moet je zoeken naar wat je wil doen. Volgens mijn interactie met hem, was het feit dat de volger hem aanmoedigde, wat maakte dat hij dit bleef doen. 

De volger vond zichzelf totaal niet verantwoordelijk. Dit stond ik contrast met het eerste kind, hij aanvaardde zijn straf zonder probleem. Ik had ook meerder keren aangekondigd dat dit een gevolg zou zijn van het blijven herhalen van hun storende gedrag. Vanuit het perspectief van de volgers is hij niet verantwoordelijk voor het storende gedrag. Hij zei zelf dat hij verder wou werken aan de opdracht, maar dat het eerste kind hem stoorde. Daaruit trek ik de conclusie dat hij niet bewust is van het feit dat hij koos om deel te nemen aan het storende gedrag. Dat hij niet bewust aan het roepen was, kan ik moeilijk volgen. 

Het deed me denken aan een ervaring die ik als kind had, waar ik de volger was. En dat het me raakte dat ik verantwoordelijk gesteld werd voor mijn gedrag. Het deed me toen heel erg nadenken over waarom ik deed wat ik deed. Dat meegaan in het deurtje dat een ander openzet, niet iets is wat ik zomaar wil doen. Dat ik bewust wil kiezen voor wat ik doe en als ik daarop aangesproken word, dan neem ik die verantwoordelijkheid. Ik vond het spijtig dat de persoon die mij daarop wees, nu een minder beeld van mij had. Ik wou dat ze mij zag, niet mijn onbewuste of onbezonnen keuzes. 

Bij het afrondende gesprek zei de volger dat hij de workshop ‘zozo’ vond, in tegenstelling tot de anderen. Ik vond het in mijn kindertijd-verhaal ook moeilijk om terug bij die docent te zijn. Maar ik ben haar wel dankbaar dat ze me verantwoordelijk stelde voor mijn gedrag. Dit maakt misschien waarom ik het zo op mijn heupen krijg van volggedrag. 

Suitably yours,

Annelies