Documenteren

Ik merkte op dat ik al een paar weken geen foto van mezelf heb genomen. Het werd me duidelijk dat ik geen voorraad aan foto’s meer had, wanneer ik een post op sociale media wou maken. Nu kun je zeggen: “wat maakt het uit dat je geen selfies meer hebt?” Inderdaad, dit is geen eerste wereldprobleem. Mezelf laten zien op sociale media staat niet hoog op mijn prioriteitenlijst.

En toch vind ik het feit dat ik weken geen foto van mezelf nam alarmerend. Ik schreef al eerder over het belang en de waarde van herhaling. Voordat ik stopte met foto’s van mezelf maken, deed ik dat af en toe op een moment dat ik mezelf zag. Ik passeerde een spiegel of ander reflecterend materiaal en zag mezelf, in mijn eigen kleding. Dat was een moment om vast te leggen en even stil te staan bij mezelf en dat ik dit maakte. Ik deed dit dus niet op vaste momenten. In de planning staat geen fotomoment. Het feit dat ik weken geen foto van mezelf maakte, wil zeggen dat ik wekenlang mezelf niet zag. 

Het is moeilijk te geloven dat er geen momenten waren waar ik mezelf zag of spiegelde. Het is eerder het feit dat ik niet de reflex had om dit moment te capteren. Het maken van de foto komt na het zien van mezelf en het opmerken dat dit een esthetisch interessant beeld is. Laat even het sociale media en het delen aan de wereld los. Ik vind het confronterend dat ik weken geen mooi beeld van mezelf zag of opmerkte. 

Ik vermoed en weet dat ik de afgelopen weken in mijn gedachten was verzonken. Ik ging er ten rade om mijn motivatie te behouden. Er gebeurde veel rondom me en ik had veel dat ik wou gedaan hebben. Als ik er nu op terugkijk liep ik achter mijn planning aan. Deze planning was wel gemaakt op basis van mijn waarden en wat ik aan de wereld wil geven. Ik was onderweg naar eigens in de plaats van te focussen op het wandelen. Ik was iets aan het doen in plaats van dat iets me overkomt. Mijn denken was mijn veiligheid, de plaats waar ik naartoe ga als ik advies nodig heb. 

Om het met de woorden van Russ Harris te zeggen: mijn aandacht was vooral bij de documentaire van mezelf en niet bij mezelf. Beiden hebben hun waarde. Zoals ik opmerkte, doordat ik geen foto’s van mezelf had, was ik niet bij mezelf. Ik was in een innerlijke dialoog, waarin ik mezelf in vraag stelde, bekritiseerde, beoordeelde en vooral rationeel handelende. Op zich is het niet verkeerd om op een moment dat ik nood heb aan raad  in deze dialoog te gaan. Het is eerder dat ik erin bleef hangen. Ik leefde in de documentaire, niet in mijn leven. 

Ik vraag me net af hoe het leven in een documentaire het documenteren, foto’s nemen, net blokkeert. Het denken en de innerlijke dialoog met de boven beschreven tools gebruik ik om een antwoord om vragen te vinden waar ik mee zit. Waarom wil ik een antwoord op die vragen. Ik zocht zekerheid en duidelijkheid in de antwoorden. Waarom had ik daar nood aan? Omdat deze er niet was, omdat het verhaal dat ik aan mezelf vertel in gevaar was. Waarom stond dit verhaal in twijfel?

Omdat dit mijn gewoonte is om te verbinden met anderen. Het is eerder dat ik, wanneer ik in een context met de ander merk dat mijn verhaal van mezelf in gevaar is, ga ik net dat verhaal in twijfel trekken. Zoals ik al schreef, om die weken zonder selfies door te komen, ging ik te rade bij mijn waarden. Het feit dat ik daar nood aan had, kan ik de conclusie maken dat de context waarin ik was niet in lijn met mijn waarden is. Was de situatie omgekeerd, in lijn met mijn waarden, dan ben ik dankbaar. 

Als ik nu van een afstand naar die context kijk dan is de onduidelijkheid en onzekerheid niet van mij. Ik vind het spijtig om te merken dat ik deze in me opnam en dat ik daardoor mijn verhaal in twijfel ging trekken. Niet omdat een ander uit onzekerheid handelt dat ik daardoor iets niet of wel ben. Verliet ik dan mezelf of de aandacht voor mezelf, omdat er onzekerheid is? 

Wat kan ik doen om mij mezelf te blijven? Ja, in mijn waarden staan en bij mijn verhaal blijven, los van wat anderen doen. En mezelf zien, laten zien. Dit vastleggen op een manier die ik beeldend vind, is daar een uiting of concretisering van. Naast mijn gedachten opschrijven, en mijn waarheid als waar laten zijn, is mezelf opmerken in het moment deel van mezelf laten zijn. 

Suitably yours, 

Annelies