het zien en er niets mee doen.

Ik eet graag chocolade pudding, dus koop ik deze in een verpakking waar veel inzit met zo min mogelijk vervuilend omhulsel. En in tegenstelling tot een portieverpakking, bepaal ik hiermee zelf hoeveel ik van de pudding inschenk. Dit is geen maaltijd of iets om te eten als ik honger heb, ik eet dit als een extra, omdat ik het lekker vind. Ik merkte op dat ik tijdens het inschenken dacht ‘ik ga niet te veel nemen dan kan ik straks nog eens bijvullen’. 

In dat korte moment maakte ik de keuze om meer pudding te gaan eten, nog voor ik was begonnen. Ik voelde dat die gedachte bepalend was voor later, los van het verlangen naar pudding en los van het feit dat ik het al at. Hoeveel pudding ik zal eten is niet gebaseerd op mijn voldaan gevoel of wilskracht over gezond eten. Meestal stop ik met eten wanneer ik een voldaan gevoel heb. Of ga ik via ratio en waarden bekijken of deze hoeveelheid extra er wel nog bij kan. Soms is nagaan of ik niet gewoon echt honger heb ook een manier om de keuze te maken.

Dat is althans wat ik dacht. In dat moment voelde ik zo duidelijk bij het inschenken, dat de keuze al gemaakt was. Omdat het als een vaststaand feit in mijn gedachten passeerde, en niet zoals de hierboven beschreven onderhandelingen. Ook de vastberadenheid van die gedachten viel me op. Het was de onderhandelaar die deze standvastigheid opmerkte. 

In dit aankoopsysteem hechten we veel waarde aan keuze. Wie gaat er nu naar een bakker met één soort brood. Het feit dat je weinig keuze had, geeft je een onprofessioneel gevoel. Geen andere keuze of optie hebben, is niet bepaald een trofee. Je wil toch in een menu opties kunnen bekijken. 

Onderling vergelijken ontstaat ook vanuit het idee dat er keuze is. Je had de keuze, je maakte er een dus je verloor een andere. In je keuze laat je dus iets van jezelf zien. Wat vaak als een risico ervaren kan worden. Het kan positief uitdraaien of net niet. Maar je kunt zeker rekenen op het oordeel van de ander. Wat maakt dat we keuzes nog meer waarde gaan geven omdat het in het oneindige verhaal van onderling vergelijken zit. 

Als ik dit dan projecteer op hoe subtiel en lang vóór de effectieve uitvoering van de handeling, de beslissing al maken. Dan geven we blijkbaar veel waarde aan iets klein en onbewust. Rationeel gaan we er een uitleg aan geven, blijkt ook uit verschillende onderzoeken. Zo was er een onderzoek waarbij deelnemers twee sokken moesten kiezen uit een bak met allemaal gelijksoortige sokken. Vervolgens werden ze gevraagd naar de motivatie waarom ze deze sokken gekozen hadden, en de meesten hadden hiervoor een voor hen logisch verhaal. 

Ik wilde dat ik je nu kon schrijven dat dit gewoon de waarheid is. Maar de waarheid bestaat niet, omdat ze persoonlijk is. Wat maakt dat ik besloot om meer chocoladepudding te eten? Het feit dat er een voorraad was. Het feit dat ik dat lekker vind. Het feit dat eten een rustig moment is. Eigenlijk weet ik het niet en ga ik daarom via mijn ratio het moment ontleden en mogelijkheden bedenken. 

Wat ik je wel kan vertellen is dat bewustzijn inhoudt, dat jij je er van bewust bent dat die beslissing dan wordt gemaakt. Zo viel het me ook al eerder op dat ik zin had in witloof uit de oven, na het zien van een afbeelding daarvan. Het feit dat ik dat heel graag eet, zal daar ook wel deel van uit maken. Waar ik je wil op wijzen is dat bewustzijn, deze associaties laat zijn en gebeuren. Jezelf laten zien dat door de afbeelding, die gedachte of het verlangen ontstaat. Door bewust dat proces te laten zien, zonder oordeel of hoop, kan je het laten zijn. Dit, het idee dat ik meer chocolade pudding kan eten, laat zich zien en dat is het aan mij om dit te laten zijn. 

Bewust zijn is dus liefdevol opmerkend niets doen. Je gaat niet in op het verlangen, je merkt het op. Je gaat er ook niet tegen vechten of onderhandelen. Buiten opmerken doe je er dus eigenlijk niets mee. Je laat het zijn. Laat opmerken liefdevol gebeuren, niet vanuit vergelijken zoals ik hierboven beschreef. Ja, dit is wat zich nu in mij laat zien en ik laat dit zijn. Het zien en er niets mee doen.

Suitably yours,

Annelies